คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 888/2495

ฟ้องหาว่าจำเลยยื่นคำร้องเท็จต่อศาลอาญา ขอให้ลงโทษ แม้จะไม่กล่าวในฟ้องว่า ศาลอาญาตั้วอยู่ที่ตำบล อำเภอ และจังหวัดใด จำเลยก็เขาใจข้อหาได้ดี เพราะมีศาลอาญาเดียวในประเทศไทย ถือว่าเป็นฟ้องที่ครบถ้วนตา ป.ม.วิ.อาญามาตรา 158(5) แล้ว.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๑๑๘, ๑๕๘, ๑๕๙, ๑๔๒, ๑๔๕, ๒๗๐, ๒๗๑, ๗๑.

ศาลอาญาไต่สวนมูลฟ้องเสร็จ มีคำสั่งให้รับคดีโจทก์ไว้พิจารณาเฉพาะมาตรา ๑๑๘, ๑๔๕, นอกนั้นยก

จำเลยปฏิเสธความผิด กับตัดฟ้องว่าโจทก์ไม่ระบุ เหตุเกิดที่ตำบลและจังหวัดใด เป็นฟ้องของโจทก์ไม่ครบถ้วนตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๑๕๘(๕) และข้อเท็จจริงก็ฟังไม่ได้ว่าจำเลยกระทำผิด จึง พิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ในข้อทีโจทก์ฟ้องกล่าวหาจำเลยว่า จำเลยได้ยื่นคำร้องเท็จต่อศาลอาญา นั้น แม้จะไม่ลงว่าศาลอาญาตั้งอยู่ตำบล อำเภอ และจังหวัดใด จำเลยก็เข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว เพราะตามธรรมนูญศาลยุติธรรมมีศาลอาญาเดียวในประเทศไทย จึงไม่มีความจำเป็นจะต้องกล่าวในฟ้องว่า ศาลอาญาตั้งอยู่ที่ตำบล อำเภอ และจังหวัดใด ก็เป็นฟ้องที่ครบถ้วนตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๑๕๘(๕)

แต่ข้อเท็จจริงฟังว่า จำเลยยังไม่มีความผิด จึงพิพากษายืนในข้อที่ยกฟ้อง