คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 890/2490

เมื่อโจทก์เห็นชอบด้วยคำพิพากษาศาลอุทธรณ์มิได้คัดค้านแต่อย่างใดแล้ว โจทก์จะยื่นฎีกาเพื่อให้ศาลฎีกายืนยันข้อวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์อีกครั้งหนึ่งเพื่อเป็นแบบอย่างนั้น ย่อมไม่มีอำนาจฎีกาได้ตาม ป.ม.วิ.อาญา ม. 216

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกซึ่งเป็นทหารทำการลักทรัพย์หรือรับของโจทก์ ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม. ๒๙๓, ๓๒๑, ๒๙๕

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ว่า คดีอยู่ในอำนาจศาลทหาร ศาลจังหวัดเพ็ชรบูรณ์ซึ่งเป็นศาลพลเรือนไม่มีอำนาจพิจารณาพิพากษา

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า คดีอยู่ในอำนาจศาลทหาร ศาลพลเรือนไม่มีอำนาจพิจารณาพิพากษา จึงพิพากษายืนฉะเพาะผลของคำพิพากษาให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกาอ้างว่า เห็นชอบตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ที่ว่า ศาลพลเรือนไม่มีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีนี้ แต่ศาลอุทธรณ์ไม่ใช่ศาลสูงสุด จึงได้ฎีกาขอให้ศาลฎีกาวินิจฉัยชี้ขาดเป็นแบบอย่าง

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์แถลงแจ้งชัดในฎีกาว่าเห็นชอบด้วยกับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์แล้ว ไม่ได้คัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์แต่อย่างใด เพียงแต่ฎีกาเพื่อให้ศาลฎีกายืนยันข้อวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์อีกครั้งหนึ่งเพื่อเป็นแบบอย่างเห่านั้น โจทก์ก็ไม่มีอำนาจฎีกาได้ตาม ป.ม.วิ.อาญา ม. ๒๑๖ จึงพิพากษาให้ไม่รับฎีกาโจทก์