คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 894/2493

การที่ภริยาเคยเอามือดันหลังบิดาสามีตกคูในขณะเดินข้ามสะพานสวนกันและภริยาไปรบเร้าสามีให้หาที่อยู่ แล้วสามีพูดว่าที่นี่ไม่ใช่โรงแรม ภริยาโกรธชกสามี สามีเอาไม้เรียวตีภริยา ภริยาแย่งไม้ได้แล้วตีสามีบ้างคนละทีสองที ต่อมาสามีได้มีจดหมายนัดพบภริยาภริยาก็ไปหาพูดจากันเป็นปกติ ในจดหมายของสามีก็แสดงความรักและอาลัยต่อภริยา หากแต่มีความลำบากเรื่องที่อยู่เพราะผู้ใหญ่พฤติการณ์เหล่านี้ถือว่ายังไม่เป็นเหตุหย่าตามกฎหมาย

โจทก์ฟ้องขอหย่าจากจำเลยผู้เป็นภรรยาอ้างเหตุหย่าหลายประการจำเลยรับว่าได้ทำบางข้อ แต่ไม่เป็นเหตุร้ายแรงที่จะหย่าได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจทก์หย่าขาดจากจำเลย

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์กล่าวเหตุหย่ามาหลายประการแต่ได้ความว่ามีมูลอยู่ 2 เรื่องเท่านั้น คือ

1. จำเลยเคยเอามือดันหลังบิดาโจทก์ตกคู ในขณะเดินข้ามสะพานสวนกัน

2. จำเลยไปรบเร้าโจทก์ให้หาที่อยู่ แล้วโจทก์พูดว่า ที่นี่ไม่ใช่โรงแรม จำเลยโกรธชกโจทก์ โจทก์เอาไม้เรียวตีจำเลย ๆ แย่งไม้ได้ แล้วตีโจทก์บ้างคนละที 2 ที

ต่อมาโจทก์มีจดหมายนัดพบจำเลย ๆ ก็ไปหาโจทก์ ก็พูดจากันเป็นปกติ ในจดหมายของโจทก์ก็แสดงความรักและอาลัยต่อจำเลย หากแต่มีความลำบากเรื่องที่อยู่ เพราะผู้ใหญ่ โจทก์จะไปอยู่บ้านจำเลยก็ไม่ได้ จำเลยจะไปอยู่ที่บ้านโจทก์ก็ไม่ได้ เช่นนี้เห็นว่ายังหามีเหตุอันสมควรจะให้หย่ากันไม่

จึงพิพากษายืน