คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 896/2490

พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภคฯลฯ 2488 กับพระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าว 2489 มิใช่กฎหมายที่จะใช้แทนกันได้

ของกลางที่เกี่ยวเนื่องกับความผิดตาม พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ 2488 นั้น ศาลต้องริบจะใช้ดุลพินิจสั่งเป็นอย่างอื่นไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีข้าวเปลือก 60 เกวียนหลวง เกินกว่า 10 เกวียนหลวงไว้ในครอบครอง โดยไม่แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บต่อคณะกรมการอำเภอ เป็นการฝ่าฝืนประกาศของคณะกรรมการควบคุมเครื่องอุปโภค ฯลฯ

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ มาตรา 4, 10, 17 กับให้ริบข้าวของกลางที่เกิน10 เกวียนหลวง

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ระหว่างพิจารณาได้มีพระราชบัญญัติสำรวจห้ามกักกันข้าว 2489 ซึ่งไม่มีบัญญัติให้ริบข้าว จึงพิพากษาแก้ให้คืนข้าวของกลาง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ2488 กับพระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าว 2489 มิใช่กฎหมายที่จะใช้แทนกันได้ คดีนี้โจทก์ฟ้องตามพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ 2488 ซึ่งมาตรา 20 บัญญัติให้ริบของที่เกี่ยวเนื่องกับความผิดเสีย ศาลจะใช้ดุลพินิจสั่งเป็นอย่างอื่นไม่ได้ จึงพิพากษาแก้ให้ริบข้าวของกลางที่เกิน 10 เกวียนเสีย