คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 904/2506

ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1534 ซึ่งห้ามมิให้ฟ้องบุพการีของตนนั้น รวมความถึงการที่ผู้สืบสันดานฟ้องบุพการีโดยผู้แทนโดยชอบธรรมหรือผู้แทนอย่างอื่นด้วย ฉะนั้น โจทก์ในฐานะผู้แทนโดยชอบธรรมของผู้เยาว์ ย่อมไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยซึ่งเป็นบุพการีของผู้เยาว์ได้.

โจทก์ในฐานะส่วนตัวและในฐานะผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กหญิงจำรินทร์ ฟ้องจำเลยซึ่งเป็นพ่อตาของโจทก์และเป็นตาของเด็กหญิงจำรินทร์ขอให้ส่งทรัพย์มรดกให้แก่โจทก์

จำเลยให้การตัดฟ้องข้อหนึ่งว่า โจทก์ที่ ๒ เป็นหลานจำเลยจะฟ้องจำเลยไม่ได้ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๕๓๔

ศาลชั้นต้นเห็นว่า โจทก์ที ๒ ไม่มีอำนาจฟ้องจำเลยเพราะจำเลยเป็นบุพการีต้องห้ามตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๕๓๔ ศาลชั้นต้นวินิจฉัยในประเด็นข้ออื่นด้วยแล้วพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยในปัญหาข้อนี้ว่า ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๕๓๔ ห้ามมิให้ฟ้องบุพการีของตนนั้น รวมความถึงการที่ผู้สืบสันดานฟ้องบุพการีทางผู้แทนโดยชอบธรรมหรือผู้แทนอย่างอื่นด้วย ถึงแม้โจทก์ที่ ๑ จะไม่ได้เป็นผู้สืบสันดานของจำเลย แต่โจทก์ที่ ๑ ก็ฟ้องในนามของเด็กหญิงจำรินทร์ คือ เด็กหญิงจำรินทร์เป็นผู้ฟ้องนั่นเอง โจทก์ที่ ๑ ในฐานะผู้แทนโดยชอบธรรมของเด็กหญิงจำรินทร์จึงไม่มีอำนาจฟ้องจำเลย ศาลฎีกาวินิจฉัยในประเด็นข้ออื่นด้วย แล้วคงพิพากษายืน.