คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 923/2503

การที่จะแต่งตั้งทนายความนั้นผู้ที่จะแต่งตั้งจะต้องเซ็นชื่อของตนเองไว้ในช่องผู้แต่งตั้งทนายความด้วยตนเอง (ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 61,67) การแต่งตั้งทนายความนั้นจึงจะสมบูรณ์ใช้ได้ตามกฎหมาย การที่ตัดเอาลายเซ็นชื่อของผู้แต่งตั้งทนายความจากที่อื่นมาปิดลงไว้ในช่องผู้แต่งตั้งทนายความ จึงมีผลเท่ากับผู้แต่งตั้งทนายความมิได้เซ็นชื่อในใบแต่งทนาย แม้ผู้แต่งตั้งทนายความจะรับรองหรือให้สัตยาบัน ก็ไม่ทำให้มีลายมือชื่อของผู้แต่งตั้งทนายความในใบแต่งทนายโดยถูกต้องตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 61 ขึ้นได้

ได้ความว่า ผู้ร้องยื่นคำร้องขอเฉลี่ยทรัพย์โดยอ้างว่าเป็นเจ้าหนี้จำเลยตามคำพิพากษาคดีแดงที่ 365/2501 โดยแต่งหลวงสรรพนิติพันธ์เป็นทนาย โดยผู้ร้องไม่ได้เซ็นชื่อในช่องแต่งทนายแต่ได้ตัดลายเซ็นของผู้ร้องในกระดาษอื่นมาปะติดไว้ในช่องแต่งทนาย ศาลชั้นต้นไม่รับใบแต่งทนาย และให้นำตัวผู้ร้องมายืนยันลายเซ็นก่อน เมื่อศาลมีคำสั่งแล้ว ในวันที่ 20 พฤษภาคม 2502 หลวงสรรพนิติพันธ์ทนาย ได้ยื่นคำร้องขอนำตัวผู้ร้องมารับรองลายเซ็นในใบแต่งทนายภายในวันที่ 10 มิถุนายน 2502 ศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาต ต่อมาวันที่ 27 เดือนนั้นโจทก์แถลงคัดค้านศาลชั้นต้นให้ยกคำร้องของผู้ร้องเพราะใบแต่งทนายไม่สมบูรณ์ ต่อมาวันที่ 9 มิถุนายน 2502 ผู้ร้องยื่นคำแถลงต่อศาล ขอรับรองลายเซ็นในใบแต่งทนายและให้สัตยาบันในกิจการที่หลวงสรรพนิติพันธ์ได้กระทำไปศาลอุทธรณ์จึงเห็นว่าผู้ร้องได้ปฏิบัติตามคำสั่งศาลครบถ้วนแล้วให้ยกคำสั่งศาลชั้นต้นและรับคำร้องของผู้ร้องไว้พิจารณาต่อไป

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จะแต่งตั้งทนายความนั้น ผู้ที่จะแต่งตั้งจะต้องเซ็นชื่อของตนเองไว้ในช่องผู้แต่งตั้งทนายด้วยตนเอง(ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 61, 67) การแต่งตั้งทนายความนั้นจึงจะสมบูรณ์ใช้ได้ตามกฎหมาย มิใช่ว่าไปเที่ยวตัดเอาลายเซ็นชื่อของผู้แต่งตั้งจากที่อื่นมาปิดลงไว้ในช่องผู้แต่งตั้งทนายความ เช่นในกรณีนี้ซึ่งเห็นได้ชัดว่าผู้ร้องมิได้เซ็นชื่อของผู้ร้องลงในใบแต่งทนายความนั้นเลย จึงมีผลเท่ากับผู้ร้องมิได้เซ็นใบแต่งทนายและมิได้แต่งตั้งหลวงสรรพนิติพัทธ์เป็นทนายของผู้ร้อง แม้ผู้ร้องจะรับรองหรือให้สัตยาบัน ก็ไม่ทำให้มีลายมือชื่อของผู้ร้องในใบแต่งทนายโดยถูกต้องตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 61 ขึ้นได้

พิพากษากลับ ให้บังคับคดีตามศาลชั้นต้น