คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 926/2503

ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 281 มิได้บัญญัติการกระทำอันเป็นความผิดและกำหนดโทษไว้เป็นแต่บัญญัติว่า การกระทำความผิดตามมาตรา 276 และ 278 นั้น ถ้ามิได้ทำต่อหน้าธารกำนัลไม่เป็นเหตุให้ผู้ถูกกระทำได้รับอันตรายสาหัสและเป็นการโทรมหญิง เป็นความผิดอันยอมความกันได้ จึงมิใช่บทกำหนดการกระทำอันเป็นผิดและกำหนดโทษไว้อันจะนำมาเป็นบทลงโทษจำเลยได้

ศาลชั้นต้นว่า จำเลยผิดตามมาตรา 276,281,310 แต่ให้รวมกระทงลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276,281 จำคุก 10 ปี จำเลยรับลดกึ่ง คงจำคุก 5 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ เป็นว่า จำเลยผิดตามมาตรา276,310 ให้ลงโทษตามมาตรา 276 ซึ่งเป็นบทหนักจำคุก 5 ปี รับลดกึ่ง คงจำคุก 2 ปี 6 เดือน เช่นนี้ เป็นการใช้ดุลพินิจและเป็นปัญหาในข้อเท็จจริง เป็นการแก้น้อย ต้องห้ามไม่ให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218 (ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 14/2503)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยผลัดเปลี่ยนกันข่มขืนกระทำชำเราหญิงเป็นการโทรมหญิงและหน่วงเหนี่ยวกักขังหญิง ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276, 281, 83, 310 กับขอให้นับโทษต่อ

จำเลยทั้งสองรับสารภาพตามฟ้อง และรับว่าเป็นคน ๆ เดียวกับจำเลยในคดีก่อน

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276, 281, 83, 310 ให้รวมกระทงลงโทษตามมาตรา 276, 281 จำคุกไว้คนละ 10 ปี ลดรับกึ่งตามมาตรา 78 คงจำคุกคนละ 5 ปีนับโทษจำเลยที่ 1 ต่อจากคดีแดงที่ 344/2502 ส่วนคดีอาญาดำที่ 196/2502 ยังมิได้พิพากษา ยังนับต่อไม่ได้

จำเลยอุทธรณ์ขอลดหย่อนผ่อนโทษ

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 281 ไม่ใช่บทลงโทษเป็นเพียงบทที่บัญญัติถึงความผิดอันยอมความกันได้ จึงพิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276, 310ให้ลงโทษตามมาตรา 276 ซึ่งเป็นบทหนักที่สุดตามมาตรา 91 ส่วนกำหนดโทษที่จะลงแก่จำเลยนั้น ตามรายงานชันสูตรบาดแผลและพฤติการณ์เท่าที่ปรากฏเห็นว่า ยังไม่ร้ายแรงถึงขนาดลงโทษจำคุกจำเลยถึง 10 ปี อันเป็นอัตราชั้นสูง จึงให้ลงโทษจำคุกจำเลยคนละ 5 ปี ลดกึ่งตามมาตรา 78คงให้จำคุกจำเลยไว้คนละ 2 ปี 6 เดือน

โจทก์ฎีกาว่า โจทก์ฟ้องว่าจำเลยข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายในลักษณะโทรมหญิง ไม่ใช่การข่มขืนกระทำชำเราตามธรรมดา จำเลยต้องมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 ประกอบด้วยมาตรา 281 ที่ศาลอุทธรณ์ลงโทษจำเลยตามมาตรา 276 มาตราเดียว จึงไม่ชอบ และที่ลงโทษจำเลยต่ำกว่าศาลชั้นต้นไม่สมกับความผิดของจำเลย ขอให้ลงโทษตามศาลชั้นต้นและตามฟ้อง

ศาลฎีกาเห็นว่า ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 281 มิได้บัญญัติการกระทำอันเป็นความผิดและกำหนดโทษไว้ เป็นแต่เพียงบัญญัติว่า การกระทำความผิดตามมาตรา 276 และ 278 นั้น ถ้ามิได้กระทำต่อหน้าธารกำนัลไม่เป็นเหตุให้ผู้ถูกกระทำได้รับอันตรายสาหัส และเป็นการโทรมหญิงเป็นความผิดอันยอมความกันได้ จึงมิใช่บทกำหนดการกระทำอันเป็นผิดและกำหนดโทษไว้ อันจะนำมาเป็นบทลงโทษจำเลย ฎีกาข้อนี้ฟังไม่ขึ้น

ส่วนฎีกาเรื่องกำหนดโทษจำเลยนั้น ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำคุกจำเลยไม่เกิน 5 ปี โดยมติที่ประชุมใหญ่ เห็นว่า เป็นการใช้ดุลพินิจและเป็นปัญหาในข้อเท็จจริงเป็นการแก้น้อย ต้องห้ามไม่ให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218

พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์