คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 931/2485

ฟ้องโจทกล่าวว่าจำเลยชิงทรัพย์ แต่ไม่ปรากตว่าทรัพย์นั้นมีอะไรบ้างราคาเท่าได แม้โจทจะ+สำนวนเดิม แต่จำเลยไม่ถูกฟ้องไนคดีนั้น เช่นนี้ถือว่าจำเลยไม่สามารถจะเข้าไจข้อหาเพื่อต่อสู้คดี จึงไม่เปนฟ้องที่ชอบด้วยกดหมาย

โจทฟ้องว่าจำเลยกับพวกในสำนวนคดีแดงที่ ๒๘๗/๒๔๘๔ ได้สมคบกันชิงทรัพย์ของนางม้วน รื่นเนตรไปหลายหย่างรวมราคา ๗ บาท ๘๒ สตางค์

จำเลยไห้การปติเสธ

สาลชั้นต้นพิจารนาแล้วพิพากสาลงโทสจำเลยตามมาตรา ๒๙๓ จำคุก ๓ ปี

จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์พิพากสากลับไห้ยกฟ้องโจท

โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่าตามฟ้องของโจทไม่ปรากตว่าสิ่งของนั้นมีอะไรบ้าง ราคาเท่าได เพราะฉะนั้นจำเลยจะเข้าไจข้อหาเกี่ยวกับสิ่งของที่จำเลยต้องหาว่าชิงทรัพย์นั้นไม่ได้เลย แม้โจทจะกล่าวถึงสำนวนเดิมก็ไม่กะทำไห้จำเลยเข้าไจว่า มีทรัพย์อะไรบ้างเพราะจำเลยไม่ได้ถูกฟ้องไนสำนวนเดิมนั้นด้วย จึงเห็นว่าฟ้องโจทชัดต่อมาตรา ๑๕๘ ประมวนวิธีพิจารนาอาณา จึงพิพากสายืนตามสาลอุธรน์