คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 931/2490

พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน คุ้มครองแต่ฉะเพาะผู้เช่าในวันใช้ พ.ร.บ. นั้น เป็นต้นมา.

สัญญาเช่าระงับลงแล้วก่อนใช้ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน 2489 แต่ผู้เช่าไม่ยอมส่งทรัพย์ที่เช่าคืน คงอยู่ต่อมาจนใช้ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน 2489 แล้วผู้เช่าก็ไม่ได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ฉะบับใหม่ เพราะยึดถือทรัพย์สินนั้นไว้โดยมิชอบ เป็นการละเมิดสิทธิ จึงไม่อยู่ในฐานะผู้เช่าต่อไป.

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่เช่าของโจทก์ ซึ่งเช่ากันเกินกว่าตารางวาละ ๑๐ สตางค์ต่อเดือน โดยอ้างว่าได้บอกเลิกสัญญาเช่าแล้วจำเลยไม่ยอมออก

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ขับไล่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อสัญญาเช่าระงับแล้วจำเลยมีหน้าที่ส่งมอบทรัพย์สินที่เช่าคืน ถ้าไม่ยอมคืน ก็เป็นการยึดถือทรัพย์สินของผู้อื่นไว้โดยมิชอบด้วยกฎหมาย ได้ชื่อว่าเป็นผู้ละเมิด ไม่ใช่ผู้เช่าต่อไป จึงไม่ได้รับความคุ้มครองจาก พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน ๒๔๘๙. ซึ่งได้ออกใช้ภายหลัง จึงพิพากษายืน.