คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 937/2497

บาดแผลที่จำเลยทำร้ายมี 2 แห่ง แห่ง 1. ริมฝีปากบนข้างขวา 2. หางตาซ้ายด้านล่างถูกของแข็งไม่มีคม 2 แห่ง แผลที่ 1 ฟันโยก มีโลหิตออกภายนอกเล็กน้อยแผลที่ 2 บวมเขียวซ้ำ รักษาประมาณ 7 วันหาย ดังนี้เป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม.254 ( อ้างฎีกาที่ 22/2475 )

คดีมาสู่ศาลฎีกาเฉพาะจำเลยที่ ๑ ซึ่งได้ความว่า จำเลยทั้งสองได้สมัครใจเข้าวิวาทกันในท้องถนนหลวง ปรากฎตามรายงานชัณสูตรบาดแผลว่าจำเลยที่ ๒ มีบาดแผล ๒ แห่ง ๑. ริมฝีปากบนข้างขวา ๒. หางตาซ้ายด้านล่างถูกของแข็งไม่มีคมรวม ๒ แห่ง แผลที่ ๑ ฟันโยก มีโลหิตออกเล็กน้อย แผลที่ ๒ บวมเขียวซ้ำ เป็นบาดแผลเล็กน้อยรักษา ๗ วันหาย โจทย์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม.๒๕๔,๓๓๘,

จำเลยที่ ๑ ปฏิเสธ จำเลยที่ ๒ รับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยทั้งสองมีผิดตามมาตรา ๒๕๔ ให้จำคุกจำเลยที่ ๑,๒ เดือนปรับ ๒๐๐ บาท ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องเฉพาะจำเลยที่ ๑

โจทก์ฎีกาว่าบาดแผลที่จำเลยที่ ๑ ทำร้ายจำเลยที่ ๒ ถึงบาดเจ็บลงโทษได้ตามมาตรา ๒๕๔

ศาลฎีกาเห็นว่า บาดแผลของจำเลยที่ ๒ ที่ถูกจำเลยที่ ๑ ทำร้ายนั้น ได้รับความบาดเจ็บเพราะฟันโยกและโลหิตไหล ควรถือได้ว่าเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บตามมาตรา ๒๕๔

พิพากษาแก้ให้จำคุกจำเลยที่ ๑ ตาม ม.๒๕๔ มีกำหนด ๒ เดือน ปรับ ๒๐๐ บาท โทษจำคุกให้รอการลงโทษไว้ภายในระยะเวลา ๒ ปี