คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 948/2490

ผู้เสียหายในกรณีลูกเข้าทำร้ายร่างกาย จะต้องนำสืบให้เห็นว่าค่ารักษาและค่ายาเป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องใช้จ่ายในการรักษา ซึ่งจะนับได้ว่าเป็นผลโดยตรงอันสืบเนื่องจากกรณีที่ถูกทำร้าย จึงจะเรียกร้องเอาค่ารักษาและค่ายา นั้นจากผู้กระทำร้ายได้ ถ้าได้ความว่าบาดแผลของผู้เสียหายหายเพราะเหตุอื่น ไม่ใช่เพราะยาแล้ว ก็จะเอาค่ายามาคิดตั้งบัญชีเอาจากผู้ทำร้ายไม่ได้.

จำเลยที่ ๑ ถูกฟ้องฐานทำร้ายร่างกายโจทก์ ศาลพิพากษาลงโทษไปแล้ว โจทก์จึงมาฟ้องคดีนี้เรียกค่ารักษา ๑๕๐๐ บาท ค่าสินไหมทดแทนที่ขาดประโยชน์ไม่ได้ประกอบอาชีดอีก ๔๐๐ บาท จากจำเลยที่ ๑ และจำเลยที่ ๒ ในฐานะเป็นบิดาจำเลยที่ ๑ ผู้เยาว์

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ ๑ ใช้ค่าเสียหายและสินไหมทดแทนให้โจทก์ ๓๐๐ บาท ยกฟ้องฉะเพาะจำเลยที่ ๒

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เหตุที่เกิดทำร้ายกัน ปรากฏว่าเพราะโจทก์เมาสุราอ้างว่าอยู่คงกะพันและท้าให้จำเลยที่ ๑ ฟัน จำเลยที่ ๑ จึงฟัน และได้ความว่าเหตุเกิดที่นอกบ้านจำเลย จำเลยที่ ๑ มีอายุ ๑๕ ปีเศษ จำเลยที่ ๒ พิศูจน์ได้ว่า ได้ใช้ความระมัดระวังในการปกครองจำเลยที่ ๑ ตามสมควรแก่หน้าที่ดูแล จำเลยที่ ๒ จึงไม่ต้องรับผิดร่วมด้วย จึงพิพากษายืน.