คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 949/2513

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขายฝากที่ดินพิพาทกับ ล. ครบกำหนดไม่ไถ่ จำเลยเช่าที่พิพาทจาก ล. ล. ขายที่พิพาทให้โจทก์ ครบอายุสัญญาเช่าแล้ว จำเลยไม่ออกขอให้ศาลบังคับ จำเลยให้การเพียงว่า ไม่เคยขายฝากที่ดินแก่ใคร ไม่ได้ทำสัญญาเช่า และไม่ได้ลงชื่อไว้ ไม่ได้ต่อสู้โดยแจ้งชัดว่าจำเลยเช่าโดยไม่มีกำหนดเวลา ฉะนั้นการที่จำเลยอุทธรณ์ว่าเป็นการเช่าโดยไม่มีกำหนดเวลา เมื่อโจทก์ไม่ได้บอกเลิกการเช่าก่อน ก็ไม่มีอำนาจฟ้องนั้นเป็นการอุทธรณ์ในข้อที่จำเลยมิได้ยกเป็นข้อต่อสู้ไว้ในศาลชั้นต้น จำเลยจะอุทธรณ์ฎีกาไม่ได้ แม้ศาลอุทธรณ์จะวินิจฉัยข้อนี้มา ก็เป็นการวินิจฉัยนอกฟ้องนอกประเด็น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

คดีนี้ โจทก์ฟ้องขอให้ศาลบังคับจำเลยและบริวารออกจากที่ดินของโจทก์ ฯลฯ

จำเลยให้การสู้คดี

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลยและบริวาร ฯลฯ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้ขายฝากที่ดินพิพาทให้กับนางลูกอินทร์ ครบกำหนดแล้วไม่ได้ไถ่ จำเลยได้เช่าที่พิพาทจากนางลูกอินทร์ และนางลูกอินทร์ได้ขายที่พิพาทให้โจทก์ เมื่อครบอายุสัญญาเช่าแล้ว โจทก์ให้จำเลยออกจากที่พิพาท จำเลยไม่ออก ขอให้ศาลบังคับ จำเลยให้การเพียงว่าไม่เคยขายฝากที่ดินแก่ใคร และสัญญาเช่าจำเลยก็ไม่ได้ทำและไม่ได้ลงชื่อไว้ จำเลยไม่ได้ต่อสู้โดยแจ้งขัดว่าจำเลยได้เช่าโดยไม่มีกำหนดเวลา ฉะนั้น การที่จำเลยอุทธรณ์ว่าเรื่องนี้เป็นการเช่าโดยไม่มีกำหนดเวลา เมื่อโจทก์ไม่ได้บอกเลิกการเช่าก่อน ก็ไม่มีอำนาจฟ้องนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าเป็นการอุทธรณ์ในประเด็นที่จำเลยมิได้ยกเป็นข้อต่อสู้ไว้ในศาลชั้นต้น ซึ่งจำเลยจะยกประเด็นข้อนี้อุทธรณ์ฎีกาต่อไปไม่ได้ แม้ศาลอุทธรณ์และได้วินิจฉัยประเด็นข้อนี้มา ก็เป็นการวินิจฉัยนอกฟ้องนอกประเด็น ศาลฎีกาย่อมไม่รับวินิจฉัยให้

จึงพิพากษายืนโดยผล