คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 951/2490

เจตนาตามกฎหมายลักษณะอาญา ม. 43 หมายถึงอาชญาเจตนาซึ่งเป็นเจตนาอันควรรับอาญา

พ.ร.บ.อาวุธปืน, เครื่องกระสุนฯลฯ 2471 มิได้มีบทบัญญัติยกเว้นในเรื่องเจตนาไว้เป็นพิเศษ จึงต้องถือหลักเจตนาตามที่บัญญัติไว้ใน ก.ม.ลักษณะอาญา ม. 43 ซึ่งมาตรา 11 ให้นำมาใช้บังคับได้

มีวัตถุระเบิดไว้ในครอบครองโดยไม่ทราบว่าเป็นวัตถุระเบิด ยังไม่มีความผิดเพราะไม่มีอาชญาเจตนา.

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยมีลูกระเบิดมือขว้างซึ่งเป็นวัตถุระเลิดไว้ในครอบครอง ขอให้ลงโทษ

จำเลยให้การว่า เก็บลูกระเบิดมือของกลางได้จากลำน้ำน่าโดยไม่ทราบว่าเป็นวัตถุระเบิด

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าพ.ร.บ.อาวุธปืนเครื่องกระสุนปืนวัตถุระเบิดและดอกไม้เพลิง ๒๔๗๗ มิได้มีใจความในบทใดบัญญัติยกเว้นในเรื่องเจตนาว่าแม้ผู้กระทำจะมิได้มีเจตนาไว้ก็ให้ลงอาญาได้ จึงต้องถือหลักเจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม. ๔๓ ซึ่งเป็นหลักทั่วไป ข้อเท็จจริงในคดีนี้ฟังได้ว่าจำเลยมิได้มีเจตนาจะครอบครองวัตถุระเบิด หากได้ครอบครองของกลางไว้โดยไม่ทราบว่าเป็นวัตถุระเบิด ดังนี้ย่อมไม่มีอาชญาเจตนา ยังไม่เป็นความผิด จึงพิพากษายืน.