โจทฟ้องว่าข้าหลวงประจำจังหวัดประกาสห้ามมิไห้ผู้ไดนำสินค้าผ้าทุกชนิดออกนอกเขตจังหวัดปราจีนบุรี จำเลยบังอาดพยายามฝ่าฝืนโดยพยายามนำสินค้าผ้าออกนอกเขตจังหวัด
จำเลยไห้การรับว่าได้พยายามนำสินค้าผ้าออกนอกเขตจังหวัดจิง แต่ว่าไม่ไช่ผ้าที่ยังเปนผืนหยู่
สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์วินิฉัยต้องกันว่า การกะทำของจำเลยไม่ต้องด้วยข้อห้ามของข้าหลวงประจำจังหวัด พิพากสายกฟ้องโจท
โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่าตามประกาสมีความชัดว่า "ผ้าทุกชนิดตั้งแต่ ๕ เมตร์ขึ้นไป" ซึ่งโจทดีกาคัดค้านว่าประกาสฉบับนี้กินความถึงสินค้าทุกชนิด สาลดีกาไม่เห็นมีความไดไนประกาสนั้นจะทำไห้เข้าไจว่ามีความหมายดังคำค้านของโจทเลย คำว่า ผ้า ก็คือ ผ้า คำว่า กา
งเกง ก็คือ กางเกง คำว่า เสื้อ ก็คือ เสื้อ คนละสภาพกัน เมื่อความไนประกาสไม่มีข้อไดที่ส่อสแดงว่า คำ "ผ้า" หมายถึง "กางเกง" และ "เสื้อ" ด้วยแล้ว ก็ไม่มีทางไดจะลงโทสจำเลยได้ไนเมื่อของกลางที่จับมาได้เปนเสื้อกางเกงเท่านั้น จึงพิพากสายืนตาม