คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 97/2496

0ผู้ให้เช่ามอบให้ทนายความบอกเลิกการเช่ากับผู้เช่าทนายได้ใช้คนนำหนังสือบอกกล่าวเลิกสัญญาไปส่งแก่ผู้เช่ายังสถานที่เช่าซึ่งเป็นถิ่นที่อยู่ของผู้เช่า 2 ครั้งๆ แรกไม่พบ ครั้งที่ 2 ก็ไม่พบผู้เช่าจึงได้ให้คนอื่นที่ไปด้วยอธิบายบอกกล่าวที่ผู้ให้เช่าขอเลิกสัญญาเช่าให้คนในที่นั้นทราบเป็นภาษาจีน คนในร้านผู้เช่าก็คงไม่ยอมรับหนังสือนั้นไว้อีก ทนายยังได้จัดการส่งหนังสือนั้นไปยังผู้เช่าโดยทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับสลักหลังซองส่งยังสถานที่เช่ารายนี้อันเป็นถิ่นที่อยู่ของผู้เช่าอีกครั้งหนึ่งก็ปรากฏว่าคนในที่นั้นหายอมรับหนังสือนั้นไม่ดังนี้ ถือได้ว่าผู้ให้เช่าพยายามส่งคำบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่ารายนี้ไปยังผู้เช่า เพื่อให้ผู้เช่าทราบโดยสมควรเท่าที่พอจะทำได้อยู่แล้วถือได้ว่าผู้ให้เช่าได้แสดงเจตนาในการนี้ไปยังผู้เช่าโดยชอบแล้วมีสิทธิที่จะฟ้องคดีต่อศาลได้

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากอาคารเช่าของโจทก์

จำเลยต่อสู้คดีหลายประการ ในที่สุดต่อสู้ว่า ไม่เคยได้รับหนังสือบอกกล่าวจากโจทก์

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลย

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า ยังถือไม่ได้ว่า โจทก์ได้บอกกล่าวเลิกการเช่า จึงพิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาพิจารณาแล้ว ข้อเท็จจริงคงได้ความว่า การบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่าต่อจำเลยนี้ โจทก์ได้บอกมอบหมายให้ทนายโจทก์จัดดำเนินการทนายโจทก์ได้จัดให้หม่อมราชวงศ์ทวีวัฒยา นำหนังสือบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่าไปส่งแก่จำเลยยังอาคารรายพิพาทซึ่งเป็นถิ่นที่อยู่ของจำเลยแล้ว 2 ครั้ง ครั้งแรกไม่พบจำเลย และไม่มีใครยอมรับหม่อมราชวงศ์ทวีวัฒยาจึงนำหนังสือบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่าไปส่งที่เดิมพร้อมกับนายเซียะเจ็งอีกครั้งหนึ่งคงไม่พบจำเลย แต่ได้พบคนจีนซึ่งเป็นลูกจ้างจำเลยอยู่ในสถานที่เช่านั้นหลายคนด้วยกันก็ไม่มีใครยอมรับหนังสือบอกกล่าวนั้นไว้ นายเซี๊ยะเจ็งจึงได้อธิบายถึงการบอกกล่าวที่โจทก์ขอเลิกสัญญาเช่าต่อจำเลยให้คนในที่นั้นทราบเป็นภาษาจีน คนในร้านจำเลยก็คงไม่ยอมรับหนังสือนั้นไว้อีก หม่อมราชวงศ์ทวีวัฒยาจึงนำหนังสือบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่านั้นไปคืนแก่ทนายโจทก์ ทนายโจทก์ยังได้จัดการส่งหนังสือนั้นไปยังจำเลยโดยทางไปรษณีย์ ลงทะเบียนตอบรับสลักหลังซองส่งยังสถานที่เช่ารายนี้อีกครั้งหนึ่ง ก็ปรากฏว่าคนในที่นั้นหายอมรับหนังสือนั้นไม่ ดังนี้ ศาลฎีกาเห็นว่าฝ่ายโจทก์ได้พยายามส่งคำบอกกล่าวเลิกสัญญาเช่ารายนี้ไปยังจำเลย เพื่อให้จำเลยทราบโดยสมควรเท่าที่พอจะทำได้อยู่แล้ว ถือได้ว่า โจทก์ได้แสดงเจตนาในการนี้ไปยังจำเลยแล้วโดยชอบ มีสิทธิที่จะฟ้องคดีต่อศาลได้

จึงพิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาถึงประเด็นข้ออื่น ๆ ต่อไป แล้วพิพากษาใหม่ตามรูปคดี