คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 986/2492

ฟ้องของโจทก์กล่าวว่าจำเลยต่างสมัครใจวิวาททำร้ายซึ่งกันและกันถ้าฝ่ายใดทำร้ายอีกฝ่ายหนึ่งไม่ถึงบาดเจ็บกรณีไม่เข้าบทมาตรา 338(3) เพราะมิได้กระทำโดยบังอาจ จำเลยจึงยังไม่เป็นผิด

(อ้างฎีกาที่ 697/2489)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยต่างสมัครใจวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน โดยจำเลยที่ 2, 3 กับนายทวีสมคบกันใช้มือชกต่อยจำเลยที่ 1 ไม่ถึงบาดเจ็บ จำเลยที่ 1 ใช้มีดทำร้ายนายทวีถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249, 253, 254 และ 338(3) ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องจำเลยที่ 1 ปรับจำเลยที่ 2, 3 คนละ 10 บาท ตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 338(3), 59 ศาลอุทธรณ์แก้ให้ยกฟ้องโจทก์เสียทั้งสิ้น

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องของโจทก์กล่าวไว้ชัดแล้วว่า จำเลยต่างสมัครใจวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน มิได้กระทำโดยบังอาจกรณีไม่เข้ามาตรา 338(3)

พิพากษายืน