คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 986/2492

ฟ้องของโจทก์กล่าวว่าจำเลยต่างสมัครใจวิวาททำร้ายซึ่งกันและกัน ถ้าฝ่ายใดทำร้ายอีกฝ่ายหนึ่งไม่ถึงบาดเจ็บ กรณีไม่เข้าบทมาตรา 338 (3) เพราะมิได้กระทำโดยบังอาจ จำเลยจึงยังไม่เป็นผิด

(อ้างฎีกา 697/2489)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยต่างสมัครใจวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน โดยจำเลยที่ ๒,๓ กับนายทวีสมคบกันใช้มือชกต่อยจำเลยที่ ๑ ไม่ถึงบาดเจ็บ จำเลยที่ ๑ ใช้มีดทำร้ายนายทวีถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๒๔๙,๒๕๓,๒๕๔ และ ๓๓๘ (๓) ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องจำเลยที่ ๑, ปรับจำเลยที่ ๒,๓ คนละ ๑๐ บาทตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๓๓๘ (๓) , ๕๙ ศาลอุทธรณ์แก้ให้ยกฟ้องโจทก์เสียทั้งสิ้น

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องของโจทก์กล่าวไว้ชัดแล้วว่า จำเลยต่างสมัครใจวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน มิได้กระทำโดยบังอาจ กรณีไม่เข้ามาตรา ๓๓๘ (๓)

พิพากษายืน