คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.อากรแสตมป์ พ.ศ.2475 ม. 3

ม.9 แห่งประมวลแพ่งฯ มิได้หมายความว่า ต้องนำพะยานที่รับรองลายพิมพ์นิ้วมือมาสืบเป็นพะยานในศาลทั้งสองคน เอกสารที่มีอากรแสตมป์ปิดครบถ้วนแล้ว แม้ไม่มีการขีดฆ่า ศาลก็รับฟังเอกสารนั้นเป็นพะยานได้
อ้างฎีกาที่ 1112/2479

เอกสารรับรองหนี้ที่ผู้ขายรับเงินไว้จากผู้ซื้อเกินกว่าราคาของที่ขายให้นั้น มิใช่เป็นใบรับเงินอันจะต้องปิดอากรแสตมป์ตาม ม.3 แห่ง พ.ร.บ.อากรแสตมป์ พ.ศ. 2475
การยื่นเอกสารโดยได้แปลข้อความมาเป็นพะยานนั้นถ้าอีกฝ่ายหนึ่งไม่คัดค้านว่าคำแปลนั้นไม่ถูกต้องแล้วฝ่ายที่ยื่นไม่จำต้องสืบพะยานบุคคลประกอบคำแปลเอกสารนั้น
เมื่อบุคคลทำการค้าขายโดยใช้ยี่ห้อและใช้ตรานามยี่ห้อประทับแทนการลงลายมือเป็นปกติ การประทับตราเช่นนั้น ก็เสมอกับลงลายมือชื่อของบุคคลนั้น
อ้างฎีกาที่ 645/2475,
ที่ 887/2479,
เงินที่ผู้ซื้อของจ่ายเกินไปกว่าราคาของให้แก่ผู้ขายนั้น ไม่ใช่เงินทดรองอันมีอายุความฟ้องร้องตาม ป.พ.พ.ม.165 ข้อ 1