คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.พ.พ. ม. 653.

กู้เงินกันเกินกว่า 50 บาท ผู้กู้พิมพ์ลายมือนิ้วมือลงในหนังสือสัญญากู้ ต่อหน้าผู้ให้กู้และคนอีก 2 คน แต่คนหนึ่งลงชื่อโดยบันทึกว่า เป็นพยาน อีกคนหนึ่งบันทึกว่า เป็นผู้เขียน ดังนี้ เมื่อคนทั้ง 2 เป็นผู้รู้เห็นในการกู้เงินและการพิพม์ลายนิ้วมือลงในสัญญากู้เงินกันจริงก็ถือว่า คนทั้งสองเป็นพยานได้ทั้งสองคน จึงทำให้สัญญากู้ที่กล่าวสมบูรณ์ ฟ้องร้องบังคับคดีกันได้./

เมื่อโจทก์ถูกจำเลยฟ้องเรียกเงินกู้ โจทก์ต่อสู้ว่าได้จ่ายเงินแทนจำเลยไปและจำเลยยอมหักกลบลบหนี้ให้ แต่ศาลไม่ยอมให้โจทก์นำสืบแล้วพิพากษาให้โจทก์ใช้เงิน โจทก์จึงมาฟ้องเรียกเงินที่อ้างว่าจ่ายแทนจำเลยไปดังนี้ ถือว่าเป็นการฟ้องซ้ำ เพราะเป็นเรื่องอยู่ในประเด็นแห่งคดีแล้ว.

เอกสารแสดงว่าเป็นหนี้เงิน แม้ไม่แสดงไว้ว่าเป็นหนี้เงินกู้ ก็ถือเป็นหลักฐานในการฟ้องร้องตาม ม. 653 ได้ จึงเป็นเรื่องที่ศาลจะต้องฟังการนำสืบต่อไปว่าเป็นหนี้อะไร.

การที่สัญญากู้เงิน 400 บาท สูญหายไปเพราะความประมาทเลินเล่อ สาลรับฟังพยานบุคคลแทนเอกสารนั้นได้
พยานที่ได้ไห้การไว้โดยไม่ได้สาบานหรือปติญานตน แต่ได้มาสาบานตนรับรองว่าข้อความที่ตนได้เบิกความไปแล้วเปนความจิงไนพายหลังดังนี้ถ้อยคำของพยานที่ได้ไห้การไว้นั้นย่อมรับพังได้.

สัญญากู้ที่ได้ขีดค่าอากรสแตมป์แล้ว แต่ไม่ได้ ลงวัน เดือน ปี นั้น รับฟังเปนพยานหลักถานได้.

โจทย์ฟ้องเรียกเงินตามสัญญากู้จำเลยรับว่าได้ทำสัญญากู้จริงแต่ไม่ได้รับเงิน แต่ก็มิได้กล่าวว่า สัญญากู้นั้นไม่สมบูรณ์เพราะเหตุใดดังนี้ จำเลยจะนำสืบไม่ได้.

ใบรับเงินที่ไม่ได้แสดงว่าเป็นใบรับเงินรายใด ผู้กู้อาจนำสืบว่าเป็นใบรับเงินรายที่กู้ยืมไปได้. เมื่อมีการชำระต้นเงินแล้วย่อมสันนิษฐานได้ว่าเจ้าหนี้ได้รับชำระดอกเบี้ยแล้ว