คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
พ.ร.บ.เงินตราในภาวะฉุกเฉิน (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2485 ม. 4

จำเลยเป็นผู้ประกอบการค้าขายมีเหรียญกษาปณ์เป็นเงิน 80บาท 90 สตางค์ แต่เป็นชนิดราคา 20 สตางค์และต่ำกว่าเพียง 26 บาท 90 สตางค์ไม่มีความผิด และไม่ถือว่าค้าเหรียญกษาปณ์. อ้างฎีกาที่ 782/2486

จำเลยมีอาชีพผูกขาดตลาดนัดของเทศบาลมีสตางค์เป็นเงิน 86 บาท 89 สตางค์ครึ่ง โดยใส่ไว้ในลิ้นชักโต๊ะสตางค์อันละห้าและอันละสิบร้อยเป็นพวงๆ ละ 1 บาทไม่ถือว่ามีไว้เกินสมควรหรือเกินจำเป็น ไม่ถือเป็นผู้ค้าเหรียญกษาปณ์

จำเลยมีอาชีพผูกขาดตลาดนัดของเทสบาลมีสตางค์เปนเงิน 86 บาท 89 สตางค์ครึ่ง โดยไส่ไว้ไนลิ้นชิกโต๊ะสตางค์อันละห้าและอันละสิบร้อยเปนพวง ๆ ละ 1 บาท ไม่ถือว่ามีไว้เกินสมควนหรือเกินจำเปน ไม่ถือเปนผู้ค้าเหรียนกสาปน์

จำเลยมีเหรียญกษาปณ์รวมเป็นเงิน 91 บาท 54 สตางค์สำหรับจ่ายเป็นค่าจ้างลูกจ้างทำนา และได้มาจากการขายข้าว อยู่ในหมู่บ้านที่ไม่มีตลาดไม่มีที่แลกสตางค์ ไม่เรียกว่าเกินสมควรสำหรับปกติธุระหรือเกินจำเป็นสำหรับการใช้จ่ายปกติ ไม่ถือว่าเป็นผู้ค้าเหรียญกษาปณ์

จำเลยทำจักสานขายและรับซื้อเครื่องจักสานไว้ขายมีสตางค์ไว้ในครอบครอง 24 บาท ถือได้ว่าเป็นผู้ประกอบการค้าและอุตสาหกรรมและไม่ถือว่ามีไว้เกินสมควรสำหรับปกติธุระหรือเกินจำเป็นสำหรับการใช้จ่ายปกติ ไม่มีความผิด

เหรียนสลึงและ 2 สลึงเปนเหรียนกสาปน์ชนิดหนึ่งตามความไน พ.ร.บ.เงินตราและหยู่ไนการควบคุมของ พ.ร.บ.เงินตราไนภาวะฉุกเฉินด้วย
พรึติการน์ที่ถือว่ามีเหรียนกสาปน์ไว้ไนครอบครองจำนวนไม่เกินสมควน.
อ้างดีกา 715/2486

เหรียญหนึ่งสลึงและสองสลึงเป็นเหรียญกษาปณ์ชนิดหนึ่งตามความในพระราชบัญญัติเงินตรา และอยู่ในความควบคุมของพระราชบัญญัติเงินตราในภาวะฉุกเฉินด้วย จำเลยมีสตางค์สิบ 62 อัน สตางค์ห้า 79 อันสตางค์แดง 4 อัน สตางค์ดีบุกชนิดหนึ่งสตางค์ 14 อันเหรียญสลึง 2 อัน เหรียญหนึ่งสลึง 134 อัน แต่เมื่อพิเคราะห์ถึงฐานะของจำเลยซึ่งเป็นผู้ทำการค้าขายของเบ็ดเตล็ดในเขตเทศบาลเมืองตราด จังหวัดตราดและพฤติการณ์อื่นๆ ประกอบแล้ว เห็นว่าจำนวนเหรียญกษาปณ์ที่จำเลยมีอยู่ไม่เกินสมควรแก่ปกติธุระการกระทำของจำเลยไม่มีความผิด

การค้าเหรียญกษาปณ์ไม่ว่าเหรียญกษาปณ์ชนิดใดใดเป็นความผิด เหรียญกษาปณ์ชนิด 20 สตางค์หรือต่ำกว่ามีกฎหมายสันนิษฐานว่าบุคคลที่มีไว้เกินจำนวนที่กฎหมายกำหนดเป็นผู้มีไว้เกินสมควร ส่วนเหรียญกษาปณ์ชนิดอื่นไม่มีข้อสันนิษฐานเช่นนั้น ดังนี้ ความต่างกันอยู่ที่หน้าที่นำสืบ ผู้รับเหรียญกษาปณ์เป็นจำนวนมากมาจากผู้ชำระหนี้ ไม่ถือว่าเป็นผู้ทำการค้าเหรียญกษาปณ์ตามกฎหมาย

การมีเหรียนกสาปน์ไว้เกินสมควรแก่การ มีไว้โดยปกติธุระหรือความจำเปนแก่การไช้จ่าย อันเปนความผิดตาม ม. 4 พ.ร.บ. เงินตรา 2485 ฉบับที่ 2 ยังถือไม่ได้ว่า เปนของอันควรริบตามกดหมายอาญา ม. 28.

การมีเหรียญกษาปน์ไว้เกินสมควรแก่การมีไว้โดยปกติธุระหรือความจำเป็นแก่การใช้จ่าย อันเป็นความผิดตาม มาตรา 4 พ.ร.บ.เงินตรา 2485 ฉบับที่ 2ยังถือไม่ได้ว่า เป็นของอันควรริบตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 28