คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: กฎหมายลักษณะอาญา ม. 336 (1)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1186/2500 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การใช้ทางน้ำในที่ดินส่วนตัว แม้มีผู้ใช้ประโยชน์ต่อเนื่อง ไม่ทำให้เป็นทางสาธารณะ

คลองหรือทางน้ำรายพิพาทได้ขุดขึ้นในที่ดินของเอกชนโดยเจ้าของที่ดินไม่ได้อนุญาตให้เป็นทางสาธารณะการที่มีผู้คนใช้เรือเข้าออกในทางน้ำนี้มานาน หาทำให้ทางน้ำหรือคลองรายพิพาทกลายเป็นทางหลวงหรือทางสาธารณะเสมอไปไม่.
(อ้างฎีกาที่ 123/2483,183/2494)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1186/2500

การใช้ทางน้ำในที่ดินส่วนบุคคล แม้มีการใช้ประโยชน์ต่อเนื่อง ก็ไม่ทำให้กลายเป็นทางสาธารณะ

คลองหรือทางน้ำรายพิพาทได้ขุดขึ้นในที่ดินของเอกชนโดยเจ้าของที่ดินไม่ได้อนุญาตให้เป็นทางสาธารณะการที่มีผู้คนใช้เรือเข้าออกในทางน้ำนี้มานาน หาทำให้ทางน้ำหรือคลองรายพิพาทกลายเป็นทางหลวงหรือทางสาธารณะเสมอไปไม่(อ้างฎีกาที่ 123/2483,83/2494)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1016-1027/2499

การวางสิ่งของกีดขวางการสัญจรในพื้นที่สาธารณะ: สนามหลวงไม่ใช่ถนน

จำเลยใช้สนามหลวงเป็นที่ตั้งและวางรถจักรยานสองล้อให้คนเช่าขับขี่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าหน้าที่ และเป็นการกีดขวางการไปมาเพราะสนามหลวงเป็นสถานที่ซึ่งสาธารณะชนใช้สัญจรไปมา แต่สถานที่ที่กล่าวหากันเป็นเพียงสนามส่วนหนึ่งทั้งไม่ได้ความว่าที่ตรงนั้นเป็นถนนหนทาง จำเลยยังไม่มีความผิดตาม กฎหมายอาญา มาตรา 336(1),334(2) พระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ.2477 มาตรา 60,62,65

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 959/2494

การปลูกพืชรุกล้ำทางหลวงไม่เป็นความผิดทางอาญา

จำเลยปลูกพืชผลทำสวนครัวรุกล้ำเข้าไปในทางหลวง เป็นเหตุให้ขัดข้องแก่ความสะดวกในการไปมาของสาธารณชนนั้น ยังไม่ต้องด้วยกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 336(1),(2) (อ้างฎีกาที่ 411/2494)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 411/2494

การกระทำในที่สาธารณะ (ทางหลวง) ไม่ถือเป็นการทอดทิ้งหรือปลูกสร้างสิ่งกีดขวาง

การหว่านกล้าก็ดี ปลูกต้นข้าวก็ดี รุกล้ำเข้าไปในทางหลวงนั้นจะให้ถือว่าเป็นการเอาไปทอดทิ้งยังไม่ได้ จึงไม่เป็นผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 336 ข้อ 1 และจะถือว่าเป็นการปลูกสร้างสิ่งใดๆยังไม่ได้ จึงไม่เป็นผิดตามมาตรา 336 ข้อ 2 ดุจกัน (อ้างฎีกาที่78,79,80/2483 และที่ 148/2483)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1790/2493

ความชัดเจนของฟ้องอาญา: การระบุสถานที่เกิดเหตุเพียงตำบล อำเภอ จังหวัด เพียงพอต่อการเข้าใจข้อหา

ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 336โดยบรรยายฟ้องว่า จำเลย ตัดฟันต้นไม้ล้มทับทางหลวงทิ้งไว้ซึ่งเป็นการปราศจากความสะดวกสบายและขัดข้องแก่ความสะดวกในการสัญจรไปมาของสาธารณะชน โดยได้ระบุตำบล อำเภอจังหวัดที่เกิดเหตุไว้ เช่นนี้ ก็ถือได้ว่าโจทก์ได้บรรยายพอสมควร เท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1790/2493 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ความชัดเจนของฟ้องอาญา: การบรรยายสถานที่เกิดเหตุเพียงตำบล อำเภอ จังหวัด เพียงพอต่อการเข้าใจข้อหา

ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 336 โดยบรรยายฟ้องว่าจำเลยตัดฟันไม้ล้มทับทางหลวงทิ้งไว้ซึ่งเป็นการปราศจากความสดวกสบายและขัดข้องแก่ความ สดวกในการสัญจรไปมาของสาธารณะชน โดยได้ระบุตำบล อำเภอ จังหวัดที่เกิดเหตุไว้เช่นนี้ ก็ถือได้ว่าโจทก์ได้บรรยายพอสมควรเท่าที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 271/2493 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การพิสูจน์ทางสาธารณะและการลงโทษจำเลยในคดีอาญา: โจทก์ต้องพิสูจน์การขัดขวางทางสัญจร

คดีอาญาที่โจทก์หาว่าจำเลยตัดฟันต้นไม้ปิดทางหลวง เมื่อจำเลยปฏิเสธและต่อสู้ว่าทางที่ตัดฟันไม้ทับ มิใช่ทางสาธารณะไม่เป็นการขัดขวางทางสัญจร กับจะขอสืบว่าทางที่โจทก์ฟ้องไม่ใช่ทางประจำ เป็นทางที่ใช้กันมานานแล้ว ดังนี้หากโจทก์ไม่สืบพะยาน ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 271/2493

การพิสูจน์ทางสาธารณะในคดีกีดขวางทางหลวง: โจทก์ต้องสืบพยานพิสูจน์ หากไม่สืบพยานแล้วจำเลยปฏิเสธ ศาลลงโทษไม่ได้

คดีอาญาที่โจทก์หาว่าจำเลยตัดฟันต้นไม้ปิดทางหลวงเมื่อจำเลยปฏิเสธและต่อสู้ว่าทางที่ตัดฟันไม้ทับ มิใช่ทางสาธารณะไม่เป็นการขัดขวางทางสัญจร กับจะขอสืบว่าทางที่โจทก์ฟ้องไม่ใช่ทางประจำ เป็นทางที่ใช้กันมานานแล้ว ดังนี้ หากโจทก์ไม่สืบพยาน ก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย กฎหมายลักษณะอาญา ม. 336 (1)