คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: ป.อ. ม. 298

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 427/2483

ความผิดฐานปล้นทรัพย์ vs. ลักทรัพย์ ศาลลงโทษฐานลักทรัพย์ได้ แม้ฟ้องฐานปล้นทรัพย์

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยปล้นทรัพย์ทางพิจารณาได้ ความว่าจำเลยทำการลักทรัพย์ ศาลลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1477/2482

การแย่งของคืนและความผิดฐานขู่เข็ญ: เจตนาทุจริตและเหตุผลในการกระทำ

การที่จำเลยเอาพร้าซึ่งมีผู้ทำส่งผู้ใหญ่บ้านเพื่อทำรายงานส่งกำนันเป็นของกลางไป และเงือดเงื้อพร้าขู่จะทำร้าย ผู้ใหญ่บ้านซึ่งติดตามจะเอาพร้าคืนนั้นเป็นความผิดตามกฎหมายอาญามาตรา 122 พฤตติการณ์ฟังไม่ได้ว่าจำเลยมีเจตนาทุจจริต

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1332/2482

ความน่าเชื่อถือพยานหลักฐาน: เหตุการณ์ชิงทรัพย์ทำร้ายร่างกาย - การพิพากษาคดีอาญา

พฤตติการณ์ที่ศาลยังไม่พอใจที่จะฟังว่าจำเลยได้กระทำผิดในกรณีที่โจทก์หา จำเลยให้การรับ และโจทก์ได้สืบพะยานประกอบ.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1293/2482

ความสำเร็จของฐานชิงทรัพย์ แม้มีการแย่งทรัพย์คืน การกระทำสำเร็จแล้วไม่เปลี่ยนเป็นพยายาม

การที่แย่งทรัพย์เอาไปจากตัวเจ้าทรัพย์ได้แล้วนั้นเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์สำเร็จแม้ภายหลังใกล้ชิดกันนั้นพวกของเจ้าทรัพย์ไปแย่งเอาคืนมาได้ก็ดี ก็ไม่ทำให้การกระทำนั้นกลายเป็นผิดแต่เพียงพยายามชิงทรัพย์.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1140/2482

ความผิดฐานพยายามชิงทรัพย์ แม้จะมีการเตรียมการ แต่ยังไม่สำเร็จ

จำเลยมาขู่เข็ญเอาเงิน+เจ้าทรัพย์ ๆ ให้เงินไปเพื่อจะจับจำเลยจำเลยมีผิดเพียงฐานพยายามชิงทรัพย์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 399/2482

การส่งทรัพย์เพื่อใช้เป็นหลักฐานจับกุม ไม่ถือเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์ แต่เป็นพยายามชิงทรัพย์

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์แต่ปรากฎว่าเจ้าทรัพย์ส่งทรัพย์ให้แก่จำเลยเองเพื่อเป็นพะยานหลักฐานในการที่เจ้าหน้าที่เข้าจับกุม เช่นนี้จำเลยคงมีความผิดแต่เพียงฐานพยายามชิงทรัพย์เท่านั้น,
ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218
ศาลชั้นต้นวางมาตรา 298 จำคุก 5 ปีศาลอุทธรณ์แก้วางมาตรา 298,60 จำคุก 3 ปี 8 เดือนเป็นแก้มาก

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 112/2482

ความผิดชิงทรัพย์ด้วยความรุนแรง: เหตุฉกรรจ์ตาม ม.299 พิจารณาจากเหตุใดเหตุหนึ่งใน ม.293 หรือ 294 ก็เพียงพอ

ความผิดตาม ม.299 นั้นไม่จำเป็นต้องประกอบด้วยเหตุฉกรรจืตาม ม.293 และ 294 ทั้งสองอย่าง แต่เพียงอย่างหนึ่งอย่างใดที่ระบุไว้ ใน ม.293และ299 แต่อย่างเดียวก็ลงโทษได้อ้างฎีกาที่ 790/2477 จำเลยมีมีดกระทำการชิงทรัพย์ต้องมีความผิดตาม ม.299

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1121/2481

การใช้พายและไม้ตะพดทำร้ายผู้อื่นขณะปล้นทรัพย์ ถือเป็นสาตราวุธ

พฤตติการณ์ที่ฟังว่าเป็นการปล้นทรัพย์พายตามสภาพเป็นเครื่องมือใช้พายเรือ แต่เมื่อจำเลยได้ทำร้ายเขาจนมีบาดเจ็บมือได้ว่าเป็นสาตราวุธ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 784/2481

ขอบเขตการแก้ไขคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์: การแก้อาญาแผ่นดินที่ถือว่าเป็นการแก้ไขเล็กน้อยหรือไม่

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ก.ม.อาญา ม.246,++6 และ 298 จำคุก 2 ปีศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม.276 แต่บทเดียวจำคุก+เดือนและให้รอการลงอาญาไว้ดังนี้เป็นแก้มากฎีกาในข้อเท็จจริงได้
คดีอาญาศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.246,+76 จำคุก 6 เดือนและรอการลงอาญาไว้ ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม.276 แต่บทเดียวกำหนดโทษคงเดิม ดังนี้เป็นแก้น้อยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 435/2481

ความผิดฐานชิงทรัพย์: การทำร้ายเพื่อเอาทรัพย์และหลีกเลี่ยงอาญา

จำเลยลักกางเกงพาเดิรไปเจ้าทรัพย์ทราบก็ติดตาม+ที ครั้นทันกันเจ้าทรัพย์เข้าดึงกางเกงเอามาได้จำเลยกลับแย่งเอาไปอีกและออกเดิรหนี เจ้าทรัพย์เข้าไปจะจับกุม จำเลยก็ทำร้ายเจ้าทรัพย์ดังนี้ ฟ้องมีผิดฐานชิงทรัพย์ อ้างฎีกาที่ 833/2459 และ 705/2470

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย ป.อ. ม. 298

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 298