คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
วิกรม

ในฟ้องโจทก์กล่าวแต่ว่าจำเลยลักตัดไม้สะแก ซึ่งขึ้นอยู่ในที่หวงห้าม อยู่ในความปกครองของกำนันแต่ไม่ปรากฎว่าใครเป็นเจ้าของกรรมสิทธิต้นสะแกนั้น เป็นฟ้องที่ขาดสาระสำคัญแสดงไม่ครบองค์ความผิดฐานลักทรัพย์ จะลงโทษจำเลยไม่ได้

กฎหมายให้อำนาจกรมการอำเภอยึดและขายที่นาเพื่อเอาเงินชำระอากรค่านาตาม ม.13 นั้น หมายความรวมทั้งการให้อำนาจทำนิติกรรมการโอนกรรมสิทธิ์ให้ผู้ซื้อด้วย ในกรณีเช่นนี้จะบังคับเจ้าของนาไปทำการโอนไม่ได้.

คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษา+ โดยอาศัยข้อเท็จจริง ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโดยอาศัยข้อกฎหมายนั้น ศาลฎีกาวินิจฉัยในข้อเท็จจริงได้.

ลอบเอาลูกกุญแจซึ่งเจ้าทรัพย์เก็บซ่อนไว้มาไขตู้ลักทรัพย์ไป มีความผิดตามมาตรา 293(4)

เจ้าพนักงานเอาทรัพย์ของหลวงที่ได้รับมอบหมายไว้ไปจำนำ โดยมีเจตนาจะไถ่คืนนั้น ไม่เป็นผิดฐานเจ้าพนักงานยักยอกทรัพย์ แม้จำเลยผู้สมรู้มิได้ฎีกาเมื่อศาลพิพากษายกฟ้องปล่อยจำเลยซึ่งเป็นตัวการแล้ว ก็ต้องปล่อยจำเลยที่เป็นผู้สมรู้ด้วย.

จำเลยมีอำนาจตั้งตัวแทนมาต่อสู้คดีในศาลแทนตนได้ และเมื่อตัวแทนมายื่นคำให้การแทนแล้วก็จะถือว่าจำเลยขาดนัดยื่นคำให้การไม่ได้
ประมวลแพ่งฯ ม.801 ไม่ห้ามการเข้าต่อสู้คดีเป็นจำเลยแทน ผู้ที่ได้รับมอบอำนาจโดยทั่วไปจึงเข้าต่อสู้คดีเป็นจำเลยแทนผู้มอบอำนาจโดยทั่วไปได้ในเรื่องขอให้เพิกถอนการฉ้อฉล ศาลสูงจะสั่งให้แยกพิจารณาพิพากษาใหม่ฉะเพาะฝ่ายผู้รับโอนฝ่ายเดียวไม่ได้ ต้องให้พิจารณาพิพากษาใหม่ทั้งผู้โอนด้วย

เจ้าพนักงานเก็บเงินค่านาเรียกจำเลยไปสอบถามถึงเรื่องโฉนดที่นาที่ค้างค่านาเพื่อจะขายทองตลาดจำเลยแจ้งต่อเจ้าพนักงานนั้นด้วยความเท็จไม่เป็นผิดฐานแจ้งความเท็จ
ศาลชั้นต้นสั่งให้ยกฟ้องโดยเห็นว่าฟ้องไม่มีมูลทางอาญาศาลอุทธรณ์พิพากษาให้รับฟ้องไว้พิจารณาต่อไปโดยเห็นว่าการกระทำตามฟ้องเป็นผิดทางอาญาได้เช่นนี้จำเลยฎีกาได้,(ไม่เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา)
(หมายเหตุ อัยยการเป็นผู้ฟ้อง จำเลยถูกเรียกเข้ามาในคดีแล้ว.)

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยทำละเมิดขอเรียกค่าเสียหายนั้น โจทก์ไม่ต้องบรรยายในฟ้องด้วยว่าจำเลยได้กระทำโดยจงใจหรือเลิ่นเล่อฟ้องนั้นก็เป็นฟ้องที่สมบูรณ์ได้

คนต่างด้าวประจำเรือที่เดินระหว่างประเทศไทยกับประเทศอื่นหนีเข้าเมืองนั้น แม้คนต่างด้าวนั้นถูกลงโทษและถูกส่งตัวออกไปแล้ว เจ้าของยานพาหนะก็ยังต้องรับผิดชำระค่าธรรมเนียมคนเข้าเมืองทวีคูณตามมาตรา 38
อ้างฎีกาที่ 1189/2482

ข้อกฎหมายที่ไม่ได้ยกขึ้นโต้เถียงแต่ศาลชั้นต้น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.195,255,
การพิจารณาคดีอาญาจะยกเอาข้อเท็จจริงตามคำพิพากษาคดีส่วนแพ่งมาเป็นหลักสำคัญลงโทษจำเลยในคดีส่วนอาญาหาได้ไม่ในกรณีที่ศาลฎีกาสั่งเพิกถอนและให้มีการเลือกตั้งใหม่โดยจำต้องรับฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลชั้นต้นฟังมาตามพ.ร.บ.เลือกตั้ง แก้ไข 2479 มาตรา 52 นั้น เมื่อศาลฎีกาจะพิจารณาคดีส่วนอาญาสำหรับกรณีเรื่องนี้อีกก็ไม่มีกฎหมายใดผูกพันศาลฎีกาให้จำต้องถือข้อเท็จจริงตามที่เคยจำต้องฟังมาแล้วในคดีเพิกถอนการเลือกตั้ง