คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 321

รับอาวุธปืนไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย กับมีอาวุธปืนกระบอกเดียวกันนั้นโดยไม่ได้รับอนุญาต อาจเป็นความผิด 2 กะทงได้

เมื่อสืบพะยานอัยยการโจทก์หมดแล้ว เจ้าทรัพย์ร้องขอเข้าเป็นโจทก์ร่วมและในวันนัดสืบพะยานจำเลยเจ้าทรัพย์ขอสืบพะยานอีก แต่ไม่ได้นำมาในกรณีเช่นนี้ศาลใช้ดุลยพินิจไม่ให้สืบพะยานได้ไม่ผิดกฎหมาย

กรณีที่ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

บรรยายฟ้องว่ามีคนร้ายลักทรัพย์ไป แล้วไปจับทรัพย์ที่หายได้จากจำเลยทั้งนี้โดยจำเลยลักไปหรือรับทรัพย์ไว้จากคนร้ายโดยรู้ว่าเป็นของที่ได้มาจากการกระทำผิดกฎหมายขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา 293,321 เป็นฟ้องที่ถูกต้องตามวิธีพิจารณาความอาญา ม.158 แล้ว ศาลควรรับไว้พิจารณา

โจทก์ฟ้องว่ามีคนร้ายลักทรัพย์ไป แล้วจับได้จากจำเลยโดยจำเลยลักหรือรับไว้โดยรู้สึกว่าเป็นของร้าย ขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 93,321 จำเลยรับสารภาพ โจทก์จำเลยไม่สืบพะยาน ศาลต้องตัดสินยกฟ้อง

คำรับของจำเลยชั้นสอบสวนโดยหวังเพื่อตนจะได้ถูกกันเอาไว้เป็นพะยานโจทก์นั้นมาขึ้นใช้ยันจำเลยไม่ได้ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.135

บรรยายฟ้องว่าได้มีคนร้ายพากระบือไปเจ้าทรัพย์กับ+ติดตามกระบือได้จากจำเลยกับพวก ทั้งนี้โดยจำเลยกับพวกสมคบกันลักมาหรือ+ไว้จากจากโจรโดยรู้ว่าเป็นของร้ายขอให้ลงโทษตามกำหมายอาญา ม.294,++3,321,63 วินิจฉัย+ฟ้องดังนี้ไม่เคลือบคลุม
อ้างฎีกาที่ 521/2480 ++,625/2480

จำเลยที่ 1 ลักตัดสร้อยเจ้าทรัพย์รู้สึกตัวหันมาแย่ง จำเลยที่ 2 เข้ามาเอาสร้อยไปจากจำเลยที่ 1 โดยไม่ได้สมคบกันมาลักทรัพย์นั้น จำเลยที่ 2 ไม่เป็นผิดฐานลักทรัพย์
ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลย 2 คนสมคบกันลักทรัพย์ลงโทษตามมาตรา 293 (11) จำคุกคนละ 1 ปีเพิ่มโทษจำเลยที่ 1 กึ่ง 1 เป็น 1 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้ว่าจำเลยที่ 2 ไม่ได้ทำผิดด้วย ให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ตาม ม.288 โทษคงเดิม ปล่อยจำเลยที่ 2 โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงให้ลงโทษจำเลยทั้ง 2 ตามศาลเดิม ศาลฎีการับพิจารณาข้อเท็จจริง

การที่จำเลยรับเงินจากเจ้าทรัพย์เพื่อไถ่กระบือจากคนร้าย แล้วรับกระบือมาให้เจ้าทรัพย์นั้น ยังไม่พอจะถือว่าจำเลยมีเจตนาทุจจริตกระทำผิดฐานรับของโจร

ในคดีที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ให้จำคุกจำเลยเป็นรายกะทง ๆ ละไม่เกิน 5 ปี จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้, ปัญหาข้อกฎหมายที่มิได้ยกขึ้นกล่าวในชั้นศาลล่าง ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย,