คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
เลขวณิชธรรมวิทักษ์

กรณีที่ผู้ซื้อรู้ถึงการรอนสิทธิอยู่แล้วในเวลาซื้อขาย
รับซื้อที่ดินติดภาระจำนองในการขายทอดตลาดตามคำสั่งของศาล ถึงแม้จะซื้อโดยสุจริตและเสียสินจ้างก็ไม่ทำให้ภาระจำนองหลุดพ้น เพราะเป็นการขายเฉพาะสิทธิเท่าที่มีอยู่ของเจ้าของที่ดิน

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 254 ให้ลงโทษจำคุกจำเลย 1 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นเป็นว่าให้จำคุกจำเลยเพียง 6 เดือนและให้รอการลงโทษจำเลยตามมาตรา 41 ที่แก้ไขใหม่มีกำหนด 5 ปี นอกจากนี้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ดังนี้เป็นแก้มาก คู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงได้ไม่ต้องห้ามตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 218

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254 ให้ลงโทษจำคุกจำเลย 1 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นเป็นว่าให้จำคุกจำเลยเพียง 6 เดือนและให้รอการลงโทษจำเลยตามมาตรา 41 ที่แก้ไขใหม่มีกำหนด 5 ปี นอกจากนี้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ดังนี้เป็นแก้มาก คู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงได้ไม่ต้องห้ามตาม ป.วิ.อาญา มาตรา 218.

มีประกาศตั้งกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควร แต่มิได้วางระเบียบไว้ว่าให้ผู้ใดเป็นผู้แทนกรรมการเข้าประชุมได้ ดังนี้ ผู้แทนกรรมการเหล่านั้นจึงมิใช่เป็นกรรมการและเมื่อเป็นเช่นนั้น การประชุมที่มีกรรมการแท้ ๆ มาประชุมไม่ถึงครึ่งของจำนวนกรรมการทั้งหมดจึงไม่ครบองค์ประชุมตามกฏหมาย และมติของการประชุมครั้งนั้นจึงเสียไป ใช้บังคับไม่ได้ แม้ผู้แทนจะเป็นผู้มีอาวุโสที่จะทำการแทนในกิจการตามปกติได้ตามพ.ร.บ.ระเบียบบริหารราชการแผ่นดินและระเบียบราชการก็ดี ก็มิใช่เป็นกรรมการเพื่อปฏิบัติการตามพ.ร.บ.ป้องกันการค้ากำไรเกินควรอันเป็นกฏหมายพิเศษเฉพาะการ
ที่ประชุมกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควรลงมติ เรื่องกำหนดราคาของเนื้อสุกร แต่มิได้มีการประชุมเรื่องให้ทำป้ายบอกราคาเนื้อสุกรด้วย ดังนี้ ประกาศคณะกรรมการฯ ที่ให้ผู้ขายเนื้อสุกรทำป้ายบอกราคา จึงเป็นการเกินไปจากมติดังกล่าว ซึ่งเป็นการมิชอบ.
(เทียบฎีกาที่ 634, 635/2492)

มีประกาศตั้งกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควร แต่มิได้วางระเบียบไว้ว่าให้ผู้ใดเป็นผู้แทนกรรมการเข้าประชุมได้ ดังนี้ ผู้แทนกรรมการเหล่านั้นจึงมิใช่เป็นกรรมการ และเมื่อเป็นเช่นนั้น การประชุมที่มีกรรมการแท้ๆ มาประชุมไม่ถึงครึ่งของจำนวนกรรมการทั้งหมดจึงไม่ครบองค์ประชุมตามกฎหมาย และมติของการประชุมครั้งนั้นจึงเสียไป ใช้บังคับไม่ได้ แม้ผู้แทนจะเป็นผู้มีอาวุโสที่จะทำการแทนในกิจการตามปกติได้ตาม พระราชบัญญัติ ระเบียบบริหารราชการแผ่นดินและระเบียบราชการก็ดี ก็มิใช่เป็นกรรมการเพื่อปฏิบัติการตามพระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควรอันเป็นกฎหมายพิเศษเฉพาะการ
ที่ประชุมกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควรลงมติเรื่องกำหนดราคาของเนื้อสุกร แต่มิได้มีการประชุมเรื่องให้ทำป้ายบอกราคาเนื้อสุกรด้วย ดังนี้ ประกาศคณะกรรมการฯที่ให้ผู้ขายเนื้อสุกรทำป้ายบอกราคา จึงเป็นการเกินไปจากมติดังกล่าว ซึ่งเป็นการมิชอบ (เทียบฎีกาที่ 634,635/2492)

จำเลยใช้กำลังทำร้ายนายเทียม โดยต่อสู้กัน แต่นายเทียมไม่มีบาดเจ็บ จำเลยยังไม่ผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 338(3) เพราะไม่เป็นการบังอาจ

จำเลยใช้กำลังทำร้ายนายเทียม โดยต่อสู้กันแต่นายเทียมไม่มีบาดเจ็บ จำเลยยังไม่ผิดตามกฏหมายลักษณะอาญา มาตรา 338(3) เพราะไม่เป็นการบังอาจ.

จำเลยเกิดในประเทศไทยในขณะที่ พระราชบัญญัติสัญชาติ พ.ศ.2456 ใช้บังคับ บิดาและมารดาเป็นคนต่างด้าว แต่มารดาเกิดในประเทศไทย แม้เมื่อจำเลยเป็นผู้เยาว์ บิดาได้นำชื่อจำเลยไปจดทะเบียนไว้ต่อสถานเอกอัครราชทูตอังกฤษก็ตาม ก็ต้องถือว่าจำเลยเป็นคนมีสัญชาติไทยตาม พระราชบัญญัติสัญชาติ พ.ศ.2456มาตรา 3 ข้อ 3 การที่บิดานำเอาชื่อจำเลยไปจดทะเบียนไว้ต่อสถานเอกอัครราชทูตอังกฤษ หาทำให้จำเลยเสียสัญชาติไทยไปไม่

จำเลยเกิดในประเทศไทยในขณะที่ พ.ร.บ.สัญชาติ พ.ศ. 2456 ใช้บังคับ บิดาและมารดาเป็นคนต่างด้าว แต่มารดาเกิดในประเทศไทย แม้เมื่อจำเลยเป็นผู้เยาว์ บิดาได้นำชื่อจำเลยไปจดทะเบียนไว้ต่อสถานเอกอัครราชฑูตอังกฤษก็ตาม ก็ต้องถือว่าจำเลยเป็นคนมีสัญชาติไทย ตาม พ.ร.บ.สัญชาติ พ.ศ. 2456 ม.3 ข้อ 3 การที่บิดานำเอาชื่อจำเลยไปจดทะเบียนไว้ต่อสถานเอกอัครราชฑูตอังกฤษ หาทำให้จำเลยเสียสัญชาติไทยไปไม่.

โจทก์ได้ใช้สิทธิไถ่ถอนการขายฝากที่สวนและนาจากจำเลยก่อนถึงวันครบกำหนดตามหนังสือสัญญาขายฝาก หากจำเลยไม่ไปรับการไถ่ถอนตามที่ได้ตกลงนัดหมายไว้กับโจทก์โดยมิใช่ความผิดของโจทก์ โจทก์ย่อมมีสิทธิขอไถ่ถอนสัญญาขายฝากรายนี้ได้ จำเลยจะยกประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 496 มาเป็นเหตุให้โจทก์เสียสิทธิมิได้ (อ้างฎีกาที่ 670/2498)