คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับผู้พิพากษา
ว.จ. นิติสาตรไพสาล

ผู้ได้รับโอนที่ดินโดยเสียค่าตอบแทนและโดยสุจริตและได้จดทะเบียนสิทธิแล้ว ย่อมโอนกรรมสิทธิ์ในที่นั้น ให้แก่ผู้อื่นได้. ผู้ครอบครองปรปักษ์จะอ้างกรรมสิทธิ์ยันผู้รับโอนไม่ได้.

ผู้ได้รับโอนที่ดินโดยเสียค่าตอบแทนและโดยสุจริตและได้จดทเบียนสิทธิแล้ว ย่อมโอนกัมสิทธิไนที่นั้น ไห้แก่ผู้อื่นได้ ผู้ครอบครองปรปักส์จะอ้างกัมสิทธิยันผู้รับโอนไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยผิดสัญญาเช่าเรียกเรือกลไฟคืน. การที่จำเลยนำพยานบุคคลมาสืบว่าเรือลำนี้จำเลยเป็นผู้ซื้อแต่เงินไม่พอจึงกู้เงินโจทก์แล้วใส่ชื่อโจทก์เป็นเจ้าของเรือ.เช่นนี้เป็นการสืบเพื่อแก้ไขข้อความในสัญญาเช่าสัญญาโอนกรรมสิทธิ์เรือซึ่งเป็นการไม่ชอบด้วยมาตรา 94(ข)ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง. ศาลไม่ควรรับฟังข้อความเหล่านั้น. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 27/2485.

โจทฟ้องว่าจำเลยผิดสัญญาเช่าเรียกเรือกลไฟคืน การที่จำเลยนำพยานบุคคลมาสืบว่าเรือลำนี้จำเลยเปนผู้ซื้อแต่เงินไม่พอจึงกู้เงินโจทแล้วไส่ชื่อโจทเปนเจ้าของเรือ เช่นนี้เปนการสืบเพื่อแก้ไขข้อความไนสัญญาเช่าสัญญาโอนกัมสิทธิเรือซึ่งเปนการไม่ชอบด้วยมาตรา 94 (ข) ประมวนวิธีพิจารนาแพ่ง สาลไม่ควนรับฟังข้อความเหล่านั้น

ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 168ฐานเป็นใจปล่อยให้นักโทษหลบหนีไปจากเรือนจำ. แต่ทางพิจารณาปรากฏว่าจำเลยมิได้มีเจตนาปล่อยผู้ต้องคุมขังให้หนีไป. เป็นแต่อนุญาตให้นักโทษออกไปจากเรือนจำ.กรณีจึงไม่เข้า มาตรา168. บรรยายฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม มาตรา 168 ฐานเดียวย่อมไม่เป็นการเพียงพอที่จะให้ศาลลงโทษจำเลยสถานอื่นได้. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 28/2485.

ฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยตามกดหมายลักสนะอาญา ม.168 ถานเปนไจปล่อยไห้นักโทสหลบหนีไปจากเรือนจำ แต่ทางพิจารนาปรากตว่าจำเลยมิได้มีเจตนาปล่อยผู้ต้องคุมขังไห้หนีไป เปนแต่อนุญาตไห้นักโทสออกไปจากเรือนจำกรนีจึงไม่ข้าม.168 บันยายฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยตาม ม.168 ถานเดียวย่อมไม่เปนการเพียงพอที่จะไห้สาลลงโทสจำเลยสถานอื่นได้

ภรรยาน้อยไปทำสัญญารับสภาพหนี้ของผู้ตายโดยตนมิได้เป็นผู้จัดการทรัพย์มรดก หรือเป็นผู้แทนโดยชอบธรรมของผู้ร้องซึ่งเป็นบุตรภรรยาหลวง. สัญญานั้นย่อมไม่ผูกมัดผู้ร้องในอันที่จะมีส่วนได้ในมรดกด้วย.

ภรรยาน้อยไปทำสัญญารับสภาพหนี้ของผู้ตายโดยตนมิได้เปนผู้จัดการทรัพย์มรดก หรือเปนผู้แทนโดยชอบธัมของผู้ร้องซึ่งเปนบุตรภรรยาหลวง สัญญานั้นย่อมไม่ผูกมัดผู้ร้องไนอันที่จะมีส่วนได้ไนมรดกด้วย

พริติการน์ที่ถือว่าเปนการป้องกันตัวพอสมควนแก่เหตุ

ในคดีที่มีผู้จัดการมรดก. ทายาทไม่จำต้องฟ้องร้องภายในอายุความมรดก 1 ปี เพราะอายุความย่อมสะดุดหยุดลงตามมาตรา173. ผู้วายชนม์ทำพินัยกรรมยกทรัพย์ให้โจทก์. ต่อมาผู้วายชนม์ได้ขายให้จำเลยที่ 1. และจำเลยก็ได้ต่อสู้ว่าเอาสินส่วนตัวไปซื้อที่รายพิพาทนี้. ศาลฎีกาฟังว่าคดียังไม่มีเหตุผลที่จะให้เห็นว่าได้มีการแยกทรัพย์กัน. ทรัพย์นั้นจึงเป็นสินสมรส และโจทก์มีสิทธิที่จะได้รับทรัพย์ตามพินัยกรรม. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 25-26/2485.