คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 256

เด็กถูกทำร้ายมีบาดเจ็บ 11 แห่ง เป็นเหตุให้กินข้าวไม่ได้ 7 วัน และนอนอยู่กับที่ 24 วัน เรียกได้ว่าต้องทนทุกข์เวทนากล้าเกินกว่า 20 จึงเป็นบาดเจ็บสาหัสตามกฎหมาย

เอามีดโกนเชือดหน้าหญิง เมื่อหายแล้วเป็นแผลเป็นยาวจากดั้งจมูกผ่านใต้ตาซ้ายถึงโหนกแก้มยาว 9 ก.ม. ปลายทางดั้งจมูกกว้าง 2 ม.ม.แล้วกว้างออกเป็นระยะมาจนถึงทางปลายโหนกแก้มกว้างครึ่ง ซ.ม.อยู่ห่าง 6 วา มองเห็นแผลเป็นได้ถนัด ดังนี้วินิจฉัยเป็นบาดแผลถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัว

พฤติการณ์ที่ถือว่าเป็นการป้องกันตัวเกินสมควรแก่เหตุ

ฟ้องโจทก์ที่กล่าวว่า จำเลยทั้ง 3 บังอาจใช้กำลังกายและสาตราวุธทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน จำเลยที่ 1 บาดเจ็บสาหัส จำเลยที่ 2 ไม่บาดเจ็บ จำเลยที่ 3 บาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม. 254,256 ดังนี้เป็นฟ้องเคลือบคลุม เพราะจำเลยคนใดย่อมไม่อาจเข้าใจว่า ต้องหาว่าทำร้ายจำเลยคนใดอย่างไร ถึงบาดเจ็บสาหัสหรือไม่ และจะลงโทษตาม ม. 258 ก็ไม่ได้ เพราะโจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษ

จำเลยกับผู้ถูกทำร้ายมีสาเหตุกันอยู่ก่อน ขณะเกิดเหตุผู้ถูกทำร้ายยืนดูรำโทนอยู่ จำเลยมาเรียกแลถามว่า"อ้ายทองจะเอาหรือ" ผู้ถูกทำร้ายตอบว่า"เอา" ทันใดจำเลยก็แทงผู้ถูกทำร้าย 3 ที คิด ๆ กัน ดังนี้จะฟังว่าผู้ถูกทำร้ายสมัครใจเข้าวิวาทต่อสู้กับจำเลยยังไม่ได้อำนาจฟ้องของโจทก์ ผู้ถูกทำร้ายหาเสียไปไม่

เจ้าทุกข์ถูกกลุ้มรุมทำร้ายมาก่อนและกำลังวิ่งไลกันมาจำเลยวิ่งข้ามถนนไปตีเจ้าทุกข์โดยไม่ปรากฎว่าได้มีการสมคบหรือคนร้ายได้เรียกร้องให้ช่วยทำร้ายเจ้าทุกข์ ดังนี้ จำเลยคงมีผิดแต่ฉะเพาะกรรมที่จำเลยได้กระทำลง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายเขาถึงสาหัสโดยทนทุกข์เวทนาเกินกว่า 20 วัน ดั่งนี้ ศาลไม่พิจารณาว่าไม่สามารถประกอบอาชีพเกินกว่า 20 วันหรือไม่

ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 2 ปี ตามก.ม.ลักษณะอาญา ม.256 ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดตาม ม.254 จำคุก 1 ปี โจทก์ฎีกาฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมายขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.256 เมื่อศาลฎีกาเห็นว่าฎีกาโจทก์เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ไม่ต้องพิจารณาฎีกาโจทก์ต่อไป

การที่วินิจฉัยว่าการประทุษฐร้ายนั้นมีผลถึงทุพพลภาพหรือพิการไปจนตลอดชีวิตหรือไม่ ย่อมแล้วแต่ลักษณะบาดแผลและอาการที่ปรากฏ และถือว่าเป็นปัญหาข้อเท็จจริง
เมื่อศาลล่างทั้งสองวินิจฉัยว่าบาดแผลไม่ถึงทุพพลภาพหรือทำให้เป็นคนพิการไปตลอดชีวิต โจทก์จะฎีกาว่าบาดแผลถึงสาหัสตาม ม.256 ข้อ 7 ดังนี้ ฎีกาไม่ได้ต้องห้ามตาม ป. วิธีพิจารณาความอาญามาตรา 218
ถูกทำร้ายนิ้วชี้ชี้อยู่ตลอดชีวิตจะเป็นบาดแผลถึงสาหัสหรือไม่นั้นจะต้องพิจารณาว่าทำให้ทุพพลภาพหรือพิการไปตลอดชีวิตหรือไม่ซึ่งเป็นข้อเท็จจริง

สาลอุธรน์ลงโทสจำเลยคนหนึ่งตามมาตรา 258 โจทดีกา ขอไห้ลงโทสจำเลยคนที่ถูกปล่อยตามมาตรา 258 แม้สาลดีกาฟังว่า คดีไม่มีควมผิดตามมาตรา 258 เกิดขึ้น สาลก็ไม่แก้ไขสำหรับจำเลยคนที่ถูกสาลอุธรน์ลงโทสได้.