คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: กฎหมายลักษณะอาญา ม. 254

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1791/2497

วิวาททำร้ายร่างกาย: ความผิดตามมาตรา 258 อาญา

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสองฝ่ายแต่ละฝ่ายได้สมคบกันทำร้ายอีกฝ่ายหนึ่ง จำเลยทุกคนรับตามฟ้อง ข้อเท็จจริงต้องฟังว่าจำเลยทุกคนเข้าวิวาทต่อสู้กันไม่ปรากฏว่า ใครทำใครความผิดจำเลยจึงต้องด้วยกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 258

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1712/2497

วิวาททำร้ายร่างกาย: แม้ข้อเท็จจริงต่างจากฟ้อง ศาลลงโทษฐานทำร้ายได้ หากผู้กระทำผิดไม่พ้นความรับผิด

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำร้ายร่างกายผู้เสียหาย ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยและผู้เสียหายวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันตัวต่อตัว ศาลก็ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกาย(มาตรา 254)ได้ ไม่ใช่เป็นเรื่องข้อเท็จจริงที่ได้ความตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 937/2497

การทำร้ายร่างกายทำให้เกิดบาดแผล ฟันโยก ถือเป็นบาดเจ็บตามกฎหมาย

บาดแผลที่จำเลยทำร้ายมี 2 แห่งแห่ง 1 ริมฝีปากบนข้างขวา2 หางตาซ้ายด้านล่างถูกของแข็งไม่มีคม 2 แห่งแผลที่ 1 ฟันโยกมีโลหิตออกภายนอกเล็กน้อยแผลที่ 2 บวมเขียวช้ำ รักษาประมาณ 7 วันหาย ดังนี้เป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา254
(อ้างฎีกาที่ 22/2475)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 937/2497 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การทำร้ายร่างกายเล็กน้อยถึงบาดเจ็บตามประมวลกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254

บาดแผลที่จำเลยทำร้ายมี 2 แห่ง แห่ง 1. ริมฝีปากบนข้างขวา 2. หางตาซ้ายด้านล่างถูกของแข็งไม่มีคม 2 แห่ง แผลที่ 1 ฟันโยก มีโลหิตออกภายนอกเล็กน้อยแผลที่ 2 บวมเขียวซ้ำ รักษาประมาณ 7 วันหาย ดังนี้เป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บตาม ก.ม.ลักษณะอาญา ม.254 ( อ้างฎีกาที่ 22/2475 )

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 821/2497

การพยายามฆ่าต้องพิสูจน์ถึงเจตนาและความสามารถของอาวุธ หากไม่สามารถพิสูจน์ได้ ศาลลดโทษเหลือพยายามทำร้ายร่างกาย

จำเลยใช้อาวุธปืนลูกซองทำเองยิงผู้เสียหายในระยะห่างกัน 1 เส้น5 วากระสุนปืนมิได้ถูกผู้เสียหายโจทก์ไม่ได้อาวุธปืนมาพิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นปืนชนิดมีกำลังแรงพอจะยิงผู้เสียหายให้ตายในระยะอันไกลถึงเพียงนั้น ดังนี้จำเลยมีความผิดฐานพยายามทำร้ายร่างกายบาดเจ็บเท่านั้น

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 821/2497 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ความผิดพยายามฆ่าต้องพิสูจน์กำลังอาวุธและระยะยิง ศาลยกฟ้องหากพิสูจน์ไม่ได้

จำเลยใช้อาวุธปืนลูกของทำเองยิงผู้เสียหายในระยะห่างกัน 1 เส้น 5 วากระสุนปืนมิได้ถูกผู้เสียหาย โจทก์ไม่ได้อาวุธปืนมาพิศูจน์ให้เห็นว่าเป็นปืนชนิดมีกำลังแรงพอจะยิงผู้เสียหายให้ตายในระยะอันไกลถึงเพียงนั้น ดังนี้จำเลยมีความผิดฐานพยายามทำร้ายร่างกายบาดเจ็บเท่านั้น

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 635/2497

อำนาจศาลในการลงโทษเกินคำขอในฟ้องอาญา: แม้ฟ้องขอลงโทษตามมาตราหนึ่ง แต่ศาลลงโทษตามมาตราอื่นที่อัตราโทษสูงกว่าได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายบาดเจ็บโดยเจตนาขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249,60 ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยทำร้ายร่างกายบาดเจ็บศาลก็ลงโทษจำเลยตามมาตรา 254 ได้ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา192 วรรคท้าย ไม่เกินคำขอ (อ้างฎีกาที่ 971/2494)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 635/2497 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

อำนาจศาลในการลงโทษตามบทบัญญัติที่อยู่ในหมวดความผิดเดียวกัน แม้โจทก์มิได้ขอให้ลงโทษตามบทนั้นโดยตรง

โจทก์ฟ้องว่า+ขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 249,60, ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยทำร้ายร่างกายบาดเจ็บ ศาลก็ลงโทษจำเลยตามมาตรา 254 ได้ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 192 วรรคท้าย ไม่เกินคำขอ ( อ้างฎีกาที่ 971/2494 )

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1270/2496 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การทำร้ายร่างกายด้วยอาวุธปืน: ศาลพิจารณาบาดแผลและชนิดกระสุนเพื่อตัดสินความผิด

ใช้ปืนยิงเขาในระยะห่าง 2 วาเศษ ถูกที่สำคัญบริเวณหน้าอก มีบาดแผลที่หน้าอกและแขนรวม 17 แห่ง แต่ละแห่งไม่มีกระสุนฝังลงไปในร่างกายเลย เพียงแต่ฟกบวมและหนังขาดเท่านั้น รักษาบาดแผล 10 วันหาย ดังนี้แสดงว่าถูกกระสุนปืนลูกปลายและดินส่งกระสุนปืนอ่อน ไม่สามารถทำให้ผู้ถูกยิงถึงตายได้ จึงเป็นความผิดเพียงฐานทำร้ายร่างกายถึงบาดเจ็บตามมาตรา 254 เท่านั้น

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1270/2496

ทำร้ายร่างกาย: การพิจารณาบาดแผลและเจตนาของผู้กระทำ

ใช้ปืนยิงเขาในระยะห่าง 2 วาเศษ ถูกที่สำคัญบริเวณหน้าอก มีบาดแผลที่หน้าอกและแขนรวม 17 แห่งแต่ละแห่งไม่มีกระสุนฝังลงไปในร่างกายเลย เพียงแต่ฟกบวมและหนังขาดเท่านั้น รักษาบาดแผล 10 วันหาย ดังนี้ แสดงว่าถูกกระสุนปืนลูกปลายและดินส่งกระสุนปืนอ่อน ไม่สามารถทำให้ผู้ถูกยิงถึงตายได้ จึงเป็นความผิดเพียงฐานทำร้ายร่างกายถึงบาดเจ็บตามมาตรา 254 เท่านั้น

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย กฎหมายลักษณะอาญา ม. 254