คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 258

จำเลยกับครอบครัวใช้ทางเดินในที่ดินของโจทก์ไปออกทางสาธารณะเกินกว่า 10 ปีแล้ว โดยมีช่องประตูรั้วสำหรับเข้าออกบ้าน จำเลยได้ ต่อมาโจทก์ทำรั้วใหม่ตามแนวรั้วเดิมที่ผุพัง และล้อมปิดกั้นช่องประตูรั้วที่เคยมีเข้าออกบ้านจำเลยเสียด้วย จำเลยไม่มีทางอื่นออก เพราะที่บ้านจำเลยอยู่ในที่ผู้อื่นล้อมรอบมีรั้วกั้น จำเลยร้องต่ออำเภอขอให้โจทก์เปิดรั้วให้จำเลยเข้าออกได้ โจทก์ไม่ยอม จำเลยจึงได้รื้อรั้วเฉพาะตรงที่เคยเป็นช่องประตูเข้าออกบ้านจำเลย กว้างประมาณ 1 วา เพื่อเดินเข้าออกบ้านจำเลย ตามเดิม ดังนี้ จำเลยมีสิทธิทำได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1337 จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 258

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสองฝ่ายแต่ละฝ่ายได้สมคบกันทำร้ายอีกฝ่ายหนึ่ง จำเลยทุกคนรับตามฟ้อง ข้อเท็จจริงต้องฟังว่าจำเลยทุกคนเข้าวิวาทต่อสู้กันไม่ปรากฎว่า ใครทำใครความผิดจำเลยจึงต้องด้วยกฎหมายอาญา ม.258

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำร้ายร่างกายผู้เสียหาย ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยและผู้เสียหายวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและตัวต่อตัว ศาลก็ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายได้ (ม.+) ไม่ใช่เป็นเรื่องข้อเท็จจริงที่ได้ความตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง

ฟ้องโจทก์ที่กล่าวว่า จำเลยทั้ง 3 บังอาจใช้กำลังกายและสาตราวุธทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน จำเลยที่ 1 บาดเจ็บสาหัส จำเลยที่ 2 ไม่บาดเจ็บ จำเลยที่ 3 บาดเจ็บ ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.อาญา ม. 254,256 ดังนี้เป็นฟ้องเคลือบคลุม เพราะจำเลยคนใดย่อมไม่อาจเข้าใจว่า ต้องหาว่าทำร้ายจำเลยคนใดอย่างไร ถึงบาดเจ็บสาหัสหรือไม่ และจะลงโทษตาม ม. 258 ก็ไม่ได้ เพราะโจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษ

โจทย์ฟ้องจำเลยหลายคนว่าสมัคร์ใจเข้าทำร้ายกันบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษฐานวิวาทตาม ม.253 ซึ่งเดิมอ้าง ม.254 ด้วย แต่ฆ่าออก ทางพิจารณาได้ความว่ามีผู้ถูกทำร้ายเพียงบาดเจ็บดังนี้ จะลงโทษตาม ม.254 ไม่ได้ เพราะแสดงชัดว่าโจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษตามมาตรานี้

ผู้เสียหายจะเตะคนอื่น แต่เตะผิดไปถูกเอาจำเลยจำเลยจึงฟันผู้เสียหายไปหนึ่งทีดังนี้ ถือได้ว่าเปนการยั่วโทสะ
เกิดทำร้ายชุลมุนอันเปนหมู่ไหย่เมื่อเลิกล้วปรากตว่ามีผู้ได้รับมาดเจ็บสาหัส ฟังไม่ได้ว่าไครทำร้ายไครดังนี้จำเลยย่อมมีความผิดถานวิวาทตามมาตรา 258

ผู้ถูกทำร้ายจะต่อยจำเลย ๆ จึงไข่ขวานฟันถึงสาหัส เปนป้องกันเกินกว่าเหตุ.

ฟ้องว่าจำเลยบังอาอดทำร้ายร่างกายทางพิจารนาได้ความว่า ทำร้ายร่างกายเนื่องจากกรนีวิวาท ลงโทสได้ ไม่ถือว่าข้อเท็ดจิงไนการพิจารนาต่างกับข้อเท็ดจิงที่กลางไนฟ้อง.

ฟ้องโจทก์บรรยายว่าจำเลย 2 ฝ่ายต่างทำร้ายร่างกายซึ่งกันแลกัน ไม่ปรากฏว่าใครทำร้ายใครและไม่ได้กล่าวว่าจำเลยหลายคนฝ่ายหนึ่งสมคบกันเข้าทำร้ายอีกฝ่ายหนึ่งดังนี้ถ้าปรากฏว่าทำร้ายกันไม่ถึงสาหัสหรือถึงตายแล้ว แม้จำเลยให้การรับสารภาพก็ลงโทษไม่ได้ อ้างฎีกาที่ 984,985/2484

กล่าวในฟ้องระบุถึงบุคคลตั้งแต่ 3 คนขึ้นไปว่าเข้าทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันโดยไม่ระบุว่าใครทำร้ายใครนั้น ถือว่าระบุฟ้องเป็นกรณีวิวาทต่อสู้กัน โจทก์บรรยายฟ้องเป็นเรื่องวิวาทต่อสู้กัน แต่ขอให้ลงโทษฐานทำร้ายร่างกายและในการวิวาทนั้นไม่มีถูกทำร้ายถึงสาหัสดังนี้แม้จำเลยให้การรับสารภาพศาลก็ต้องยกฟ้อง