คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย: กฎหมายลักษณะอาญา ม. 256

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 275/2485

จำเลยรับสารภาพทำร้ายร่างกายถึงสาหัส ศาลลงโทษตามกฎหมาย

ฟ้องว่าจำเลยวิวาททำร้ายร่างกายถึงสาหัส จำเลยรับสารภาพตามฟ้องทุกประการ ดังนี้ ศาลลงโทษจำเลย ฐานทำร้ายร่างกายถึงสาหัสได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 191/2485

การป้องกันการข่มขืนโดยชอบด้วยกฎหมาย: เหตุยกเว้นโทษทางอาญา

ใช้เคียวที่ถือไปดายหญ้าฟันผู้ซึ่งกำลังขึ้นคร่อมจะข่มขืนน้องสาวมีบาดเจ็บถึงสาหัสบางแห่ง ก็เป็นเหตุควรได้รับความยกเว้นโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 50

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 153/2485

การใช้ขวานทำร้ายถึงแก่ชีวิตถือเป็นเจตนาฆ่า

ใช้ขวานขนาดใหญ่ฟันที่ก้านคอและศีรษะถึง 3 ครั้งถือว่ามีเจตนาจะฆ่าให้ตาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 84/2485

บาดแผลในไรผม ไม่ถือเป็นบาดแผลถึงรูปหน้าเสียโฉม

บาดแผลอยู่ในไรผม ไม่ถือว่าเป็นบาดแผลถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัวตาม มาตรา 256

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 15/2485

คำรับสารภาพกับการลงโทษคดีทำร้ายร่างกายสาหัส

คดีที่มิใช่คดีที่มีอัตราโทษจำคุกอย่างสูงตั้งแต่ 10 ปีขึ้นไปคำรับสารภาพของจำเลยย่อมฟังได้ นอกจากจะเห็นว่าคำรับไม่เป็นความจริง ฟ้องว่าเจ้าทุกข์บาดเจ็บถึงทุพพลภาพและทนทุกข์เวทนากล้า ไม่สามารถประกอบอาชีพได้ดังปกติเกินกว่า 20 วัน จำเลยรับสารภาพและว่าบาดแผลของผู้เสียหายสาหัสจริงตามฟ้อง ดังนี้ลงโทษฐานทำร้ายร่างกายสาหัสได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 799/2481

การทำร้ายร่างกายโดยเจตนาในที่สาธารณะ และการไม่สามารถอ้างเหตุยั่วโทษะได้

ผู้สอบแทงจำเลย ๆ เดือดแกว่งมีดไปมาไล่คนร้ายเข้าไปในกลุ่มคน+ไปถูกผู้อื่นบาดเจ็บสาหัส ดังนี้ จำเลยมีความผิดฐานทำร้ายร่างกายโดยเจตนาและจะอ้างเอาเหตุยั่วโทษะมาเป็นเหตุลดโทษมิได้
พฤตติการณ์ที่ถือว่าจำเลยย่อมอาจแลเห็นผลแห่งการที่กระทำนั้นได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 641/2480

การลงโทษจำเลยในคดีชิงทรัพย์ทำร้ายร่างกายสาหัส: เกณฑ์การพิจารณาบาดเจ็บสาหัสตามกฎหมาย และการเพิ่มโทษซ้ำ

ในชันสูตร์บาดแผลคำรับสารภาพโจทก์ฟ้องว่าจำเลยพยายามชิงทรัพย์แลทำร้ายเจ้าเทรัพย์มีบาดเจ็บสาหัส จำเลย จะให้การรับสารภาพ ในใบชันสูตร์ว่าสาหัสแต่ไม่ปรากฏอาการที่เป็นลักษรสาหัสตามกฎหมายดังนี้ ศาลไม่ลงโทษตาม ม. 300 ตอน 2 โทษครั้งก่อนต้องเกินกว่า 6 เดือนจึงจะเพิ่มโทษตาม ม. 73 ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 262/2480

การพิสูจน์บาดแผลสาหัสตามฟ้อง และหน้าที่นำสืบพยานหลักฐานของโจทก์

วิธีพิจารณาอาญา หน้าที่นำสืบพะยานใบชันสูตร์คำรับสารภาพ โจทย์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายเจ้าทุกข์ถึงสาหัสดังปรากฎตามรายงานชันสูตร์บาดแผลที่ส่งต่อศาลจำเลยให้การรับสารภาพดังนี้ ถ้าโจทก์ไม่นำสืบว่าบาดแผลเจ้าทุกข์ถึงสาหัสตามฟ้องร้องจริงศาลจะลงโทษฐานทำร้ายร่างกายถึงสาหัสไม่ได้ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหากฎหมายข้อที่ว่าบาดแผลเช่นนี้จะถึงสาหัสหรือไม่เป็นปัญหากฎหมาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 201/2480

ขอบเขตการอุทธรณ์ฎีกาและการเปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริงในชั้นฎีกา

คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำเลยโจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยบางคนศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโดยฟังว่าเป็นเหตุในลักษณคดีให้ปล่อยจำเลยทุกคนไป โจทก์จึงฎีกาข้อเท็จจริงขึ้นมาขอให้ลงโทษจำเลยที่โจทก์มิได้อุทธรณ์ด้วยดังนี้ ถือว่าคดีสำหรับจำเลยที่โจทก์มิได้อุทธรณ์เป็นอันยุตติในข้อเท็จจริงแต่ในศาลชั้นต้นแล้ว ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 180/2480

หลักฐานบาดแผลที่ไม่ได้รับการอ้างเป็นหลักฐานตั้งแต่แรก ศาลไม่รับฟัง

โจทย์ฟ้องหาว่าทำร้ายร่างกายสาหัส เมื่อเจ้าทุกข์มาเบิกความเป็นพะยานได้นำส่งรายงานบาดแผลของตนต่อศาล โดยรายงานนี้โจทก์มิได้อ้างเป็นหลักฐานไว้แต่แรกและทั้งไม่มีคำร้องขออ้างเป็นหลักฐานเพิ่มเติมแต่ประการใดรายงานเช่นนี้ไม่เป็นหลักฐานซึ่งจะรับฟังได้ตามกฎหมาย

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย กฎหมายลักษณะอาญา ม. 256

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 256