คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
กฎหมายลักษณะอาญา ม. 314

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า ภรรยาโจทก์ตายในคืนวันที่ 2 พฤษภาคม 2490 รุ่งขึ้นจำเลยเก็บเอาทรัพย์ของภรรยาโจทก์รวมทั้งทรัพย์ของโจทก์ไป โดยอ้างว่าจะไปเก็บไว้ให้ โจทก์ก็เลยมอบให้จำเลยเป็นผู้รักษาทรัพย์เหล่านั้น ต่อมาเมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2490 เวลากลางวัน โจทก์ทวงเอาทรัพย์คืน แต่จำเลยกลับปฏิเสธว่าไม่ได้รับมอบทรัพย์ไว้จากโจทก์ ทั้งนี้โดยจำเลยมีเจตนาทุจจริตเบียดบังยักยอกเอาทรัพย์เหล่านั้นไว้ เพื่ออาณาประโยชน์ของจำเลย ดังนี้ฟ้องของโจทก์ไม่ได้กล่าวหาว่าจำเลยยักยอกวันไหน จึงเป็นฟ้องไม่สมบูรณ์

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์,จำเลยว่าหุ้นส่วนกันซื้อสลากกินแบ่งรัฐบาลจากถูกรางวัลที่ 2 เป็นเงินสี่หมื่นบาท จำเลยรับเงินจากกองสลากกินแบ่งแล้ว จำเลยไม่ยอมจ่ายเงินสองหมื่น ส่วนได้ของโจทก์ให้แก่โจทก์ จำเลยเจตนาทุจจริตเบียดบังยักยอกเงินจำนวนนี้ ดังนี้ โจทก์ไม่ได้ไว้ใจจำเลย,ไม่ได้มอบหมายให้จำเลยเป็นผู้ดูแลรักษาหรือเก็บเงินไว้ จึงไม่เป็นคดีอาญา ศาลไม่รับฟ้องไว้พิจารณา

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ จำเลยเข้าหุ้นส่วนกันซื้อสลากกินแบ่งรัฐบาล สลากถูกรางวัลที่ 2 เป็นเงินสี่หมื่นบาท จำเลยรับเงินจากกองสลากกินแบ่งแล้ว จำเลยไม่ยอมจ่ายเงินสองหมื่นส่วนได้ของโจทก์ให้แก่โจทก์ จำเลยเจตนาทุจริตเบียดบังยักยอกเงินจำนวนนี้ ดังนี้ โจทก์ไม่ได้ไว้ใจจำเลยไม่ได้มอบหมายให้จำเลยเป็นผู้ดูแลรักษาหรือเก็บเงินไว้ จึงไม่เป็นคดีอาญา ศาลไม่รับฟ้องไว้พิจารณา

ฟ้องของโจทก์กล่าวว่า โจทก์กับนางสาวขาวตกลงกันว่า ถ้าเลขท้าย 3 ตัวของกลางรางวัลที่ 1สลากกินแบ่งงวดสุดท้ายประจำเดือนมกราคม 2492 ตรงกับเลข 094ให้โจทก์ได้รับสายสร้อยทองคำ 1 เส้น ราคา 720 บาท ซึ่งมอบหมายให้จำเลยเป็นผู้ดูแลรักษา ต่อมาสลากดังกล่าวออกตรงเลข 094 โจทก์ไปขอรับสายสร้อยจากจำเลย จำเลยไม่ให้ ได้ยักยอกเอาสายสร้อยนั้นไว้เสีย ดังนี้ การกระทำของจำเลยดังกล่าวในฟ้อง จำเลยไม่ได้รับมอบหมายสายสร้อยของโจทก์ไว้จากโจทก์ จำเลยจึงยังไม่มีผิด

ฟ้องโจทก์กล่าวชัดว่า จำเลยเป็นลูกจ้างยักยอกเงินของนายจ้าง ดังนี้ นายจ้างก็เป็นนายของลูกจ้าง ลูกจ้างก็เป็นคนใช้นายจ้าง ศาลต้องลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา 319(1)
(อ้างฎีกา 165/2489)

ฟ้องโจทก์กล่าวชัดว่าจำเลยเป็นลูกจ้างยักยอกเงินของนายจ้างดังนี้ นายจ้างก็เป็นนายของลูกจ้าง ลูกจ้างก็เป็นคนใช้ของนายจ้างศาลต้องลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 319(1)
(อ้างฎีกาที่ 165/2489)

ฟ้องโจทก์หาว่า จำเลยยักยอกเมื่อเดือนมกราคม 2490 ผู้เสียหายได้ร้องทุกข์เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2490 เป็นเวลาล่วงเลย 3 เดือน คดีย่อมขาดอายุความตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 80 แล้ว

คดีหาว่า จำเลยยักยอกแหวนของโจทก์ที่ฝากจำเลยขายนั้นคำฟ้องของโจทก์จะต้องปรากฏให้แจ้งชัดว่า จำเลยได้ขายแหวนที่ได้รับมอบหมายไปจากโจทก์แล้ว มิฉะนั้นจะกล่าวหาว่าจำเลยยักยอกแหวนมิได้
ฟ้องกล่าวว่า จำเลยรับแหวนไปแล้ว ไม่เอาแหวนหรือเงินมาให้โจทก์ครั้นโจทก์ทวงถามกลับโต้เถียงว่าคืนให้แล้วนั้น เป็นแต่แสดงเหตุที่ทำให้โจทก์รู้สึกตัวว่าถูกโกงเท่านั้น หาใช่เป็นการยืนยันข้อเท็จจริงว่าจำเลยไม่ได้ขายแหวน แต่ยักยอกเสีย อันเป็นองค์ความผิดฐานยักยอกแหวนให้แน่ชัดลงไปไม่ จึงเป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย และศาลจะสั่งให้โจทก์แก้ หรือเพิ่มเติมข้อเท็จจริงขึ้นใหม่ก็ไม่ได้เพราะฟ้องขาดข้อเท็จจริงที่เป็นองค์ความผิด ทั้งโจทก์ก็ไม่ได้ขอแก้ฟ้อง ต้องพิพากษายกฟ้อง

คดีหาว่า จำเลยยักยอกแหวนของโจทก์ที่ฝากจำเลยขายนั้น คำฟ้องของโจทก์จะต้องปรากฎให้แจ้งชัดว่า จำเลยได้ขายแหวนที่ได้รับมอบหมายไปจากโจทก์แล้ว มิฉะนั้นจะกล่าวหาว่าจำเลยยักยอกแหวนมิได้.
ฟ้องกล่าวว่า จำเลยรับแหวนไปแล้ว ไม่เอาแหวนหรือเงินมาให้โจทก์ ครั้นโจทก์ทวงถามกลับโต้เถียงว่าคืนให้แล้วนั้น เป็นแต่แสดงเหตุที่ทำให้โจทก์รู้สึกตัวว่าถูกโกงเท่านั้น หาใช่เป็นการยืนยันข้อเท็จจริงว่าจำเลยไม่ได้ขายแหวนแต่ยักยอกเสีย อันเป็นองค์ความผิดฐานยักยอกแหวนให้แน่ชัดลงไปไม่ จึงเป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมายและศาลจะสั่งให้โจทก์แก้ หรือเพิ่มเติมข้อเท็จจริงขึ้นใหม่ ก็ไม่ได้ เพราะฟ้องขาดข้อเท็จจริงที่เป็นองค์ความผิด ทั้งโจทก์ก็ไม่ได้ขอแก้ฟ้อง ต้องพิพากษายกฟ้อง./

ในคดียักยอกทรัพย์ ฟ้องของโจทก์ไม่ได้กล่าว วันเดือนใดเวลาใดจำเลยคิดทุจริตยักยอกเอาทรัพย์ของเจ้าทรัพย์ไปดังนี้ ฟ้องของโจทก์ไม่สมบูรณ์ตามกฎหมาย