คำพิพากษาที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย
ป.อ. ม. 336 (1)

จำเลยใช้สนามหลวงเป็นที่ตั้งและวางรถจักรยานสองล้อให้คนเช่าขับขี่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าหน้าที่และเป็นการกีดขวางการไปมาเพราะสนามหลวงเป็นสถานที่ซึ่งสาธารณะชนใช้สัญจรไปมาแต่สถานที่ที่กล่าวหากันเป็นเพียงสนามส่วนหนึ่งทั้งไม่ได้ความว่าที่ตรงนั้นเป็นถนนหนทาง จำเลยยังไม่มีความผิดตาม ก.ม.อาญา ม.336 (1),334(2) พ.ร.บ.จราจรทางบก พ.ศ.2477 ม.60,62,65

การปลูกข้าวลงในทางหลวงนั้นหาใช่เป็นการทอดทิ้งตามถ้อยคำที่บัญญัติใน กฎหมายอาญา ม. 336 (1) ไม่ คำว่า "ทอดทิ้ง" ที่ปรากฏใน ม. 336(1) ไม่มีความหมายถึงการเพาะปลูกอย่างใดน่าจะมีความหมายไปในทางที่ว่า วางทอดไว้หรือวางทิ้ง

ที่ดิน ทางสาธารณะ โฉนด ที่ดินในโฉนดแผนที่จะกลับกลายเป็นทางสาธารณะก็ย่อมจะมีการอุทิศโดยตรงหรือโดยปริยาย

บรรยายฟ้องว่าจำเลยกีดกั้นทางหลวงโดยเอาขวากทิ้งไว้ด้วยเจตนาจะให้เกิดอันตรายแก่สาธารณชนจนมีผู้ถูกบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยปักขวากไว้ในนาของจำเลยเองเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเดินเข้าไปเหยียบย่ำข้าวที่ปลูกไว้ดังนี้ เป็นเรื่องข้อเท็จจริงได้ความต่างกับฟ้องในข้อ+ ต้องยกฟ้องตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192

ประกาศกระแสพระบรมราชโองการลงวันที่ 20 +ยายน 2460 ให้ใช้ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำทั่วพระราชอาณาจักร์ ประมวลวิธีพิจารณาอาญา 205-195 โจทก์ฟ้องอุทธรณ์รับมาว่ายังมิได้มีประกาศให้ใช้ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำในเขตต์จังหวัดน่านภายหลังยื่นคำแถลงการณ์ว่าที่จริงมีประกาศให้ใช้ พ.ร.บ.อากรค่าน้ำนั้นในเขตต์จังหวัดน่านแล้วเช่นนี้ศาลอุทธรณ์จะรับฟังไม่ได้ เพราะทำแถลงการณ์มิได้เป็นส่วนหนึ่งแห่งฟ้องอุทธรณ์

ในกณีที่พนักงานอัยยการเป็นโจทก์ฟ้องขอให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างที่กีดขวางทางหลวงนั้นต้องเสียค่าธรรมเนียมเช่นคดีแพ่งธรรมดา

ข้อกฎหมายทั้งปวงที่คู่ความร้องอ้างอิงขึ้นมาในฎีกาต้องเป็นข้อที่ได้โต้เถียงกันมาแล้วแต่ศาลชั้นต้น มิฉะนั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย แม้ข้อกฎหมายนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับประกาศให้ใช้กฎหมายก็ตาม +

ข้อกฎหมายทั้งปวงที่คู่ความร้องอ้างอิงขึ้นมาในฎีกาต้องเป็นข้อที่ได้โต้เถียงกันมาแล้วแต่ศาลชั้นต้นมิฉะนั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยแม้ข้อกฎหมายนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับประกาศให้ใช้กฎหมายก็ตาม