คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ยักยอกเงิน

จำเลยเป็นเจ้าพนักงานกรมชลประทานมีหน้าที่ตรวจใบสำคัญลงบัญชีฯลฯรับใบสำคัญของคณะกรมการจังหวัดในงานชลประทานแล้วเบิกเงินและรับเงินตามใบสำคัญ จำเลยเบิกเงินมาแล้วเอามาเก็บรักษาไว้กับเงินส่วนตัวของจำเลยแล้วทุจริตเอาเงินนั้นไปใช้ประโยชน์ส่วนตัวเสียมีผิดตามกฎหมายอาญามาตรา 131

ในเรื่องหาว่าเจ้าพนักงานยักยอกเงินในตำแหน่งหน้าที่.จำเลยต่อสู้และจะขอสืบพยานว่าเป็นการนอกหน้าที่. และตามคำสั่งที่ให้จำเลยไปช่วยราชการไม่กินความถึงการนำส่งเงินที่โจทก์ฟ้องดังนี้. ควรอนุญาตให้จำเลยสืบพยานได้.

ในฟ้องโจทก์กล่าวหาจำเลยมีหน้าที่เป็นผู้เก็บรักษาเงินรายได้ของโรงพยาบาล กล่าวบรรยายฟ้องว่าจำเลยยักยอกเงินรายได้ในระหว่างตั้งแต่วันใดถึงวันใดไปเพียงเท่านี้เป็นรายละเอียดอันพอสมควรที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี มิใช่เป็นฟ้องเคลือบคลุม เสมืยนซึ่งผู้อำนวยการโรงพยาบาลได้มอบหมายให้ประจำหน้าที่เป็นหัวหน้ารับและรักษาเงินรายได้ของโรงพยาบาลเทศบาลโดยผู้อำนวยการเป็นผู้มีอำนาจที่จะมอบหมายได้ถือได้ว่าเป็นเจ้าพนักงานมีหน้าที่ตามกฏหมาย

ในฟ้องโจทก์กล่าวหาจำเลยผู้มีหน้าที่เป็นผู้เก็บรักษาเงินรายได้ของโรงพยาบาล. กล่าวบรรยายฟ้องว่าจำเลยยักยอกเงินรายได้ในระหว่างตั้งแต่วันใดถึงวันใดไปเพียงเท่านี้เป็นรายละเอียดอันพอสมควรที่จะให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี.มิใช่เป็นฟ้องเคลือบคลุม. เสมียนซึ่งผู้อำนวยการโรงพยาบาลได้มอบหมายให้ประจำหน้าที่เป็นหัวหน้ารับและรักษาเงินรายได้ของโรงพยาบาลเทศบาลโดยผู้อำนวยการเป็นผู้มีอำนาจที่จะมอบหมายได้ถือได้ว่าเป็นเจ้าพนักงานมีหน้าที่ตามกฎหมาย.

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามมาตรา 131 จำคุกจำเลย 5 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 319(3)ให้จำคุกจำเลย 3 ปี เป็นการแก้ไขมาก,จำเลยเป็นสรรพากรจุงหวัดได้รับเงินค่าซ่อมแซมที่พักสรรพากรจังหวัดแล้วยักยอกเอาไปเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย เป็นผิดตามมาตรา 314 หาใช่มาตรา 131 หรือ มาตรา 319(3)ไม่,โจทก์มิได้อ้างบทมาตรา 314 แต่คำบรรยายฟ้องของโจทก์กล่าวเป็นความผิดมาตรา 304 มาด้วยและอยู่ในข่ายที่โจทก์ประสงค์จะให้ลงโทษศาลย่อมลงโทษจำเลยตามมาตรานี้ได้.

นายทหารผู้มีหน้าที่เบิกจ่ายเงิน ได้รับเงินมาเพื่อจ่ายแก่ผู้ขายของให้แก่ทหาร ได้จ่ายเงินให้ผู้ขายขาดไป แล้วยักยอกเงินสวนที่ขาดนั้นเสีย ถือว่าเป้นการละเลยหรือฝ่าฝืนข้อบังคับทหารว่าด้วยการเก็บเงิยของหลวง เป็นผิดตามประมวลอาญาทหารมาตรา 32(2)

ธรรมการอำเภอมีหน้าที่ทำฎีกาเบิกเงินเดือนครูแล้วเสนอนายอำเภอเซ็นและรับมอบให้ไปรับเงินจากคลัง เมื่อยักยอกเงินนั้นมีผิดตามมาตรา 131

จำเลยเป็นเจ้าพนักงานยักยอกเงินในหน้าที่ของตน+ไปเป็นจำนวนหมื่น กว่าบาท ปรากฎว่าจำเลย+โอกาศจะยักยอกเงินได้มากกว่านี้แต่จำเลยไม่เอาไปและจำเลยรับราชการได้รับบำนาญและทางราชการเรียกให้จำเลยกลับเข้าทำราชการอีก จำเลยจึงมายักยอกเงินรายนี้ ศาลฎีกาถือว่าเป็นเหตุควรปราณีลดโทษให้จำเลย ตาม ม.59 แห่งกฎหมายอาญา
อ้างฎีกาที่ 271/2473

นายอำเภอเมื่อประมาทในหน้าที่ราชการทำให้เงินหลวงถูกยักยอกเอาไปได้ ยังไม่มีความรับผิดตามมาตรา 812 เพราะในกรณีนี้ นายอำเภอหาใช่ตัวแทนรัฐบาลไม่
นายอำเภอปฏิบัติราชการโดยประมาทเลินเล่อ เป็นเหตุให้เงินหลวงถูกสมุหบัญชีอำเภอยักยอกเอาไปได้ต้องมีความผิดฐานเลมิดอายุความฟ้องร้องมีกำหนด 1 ปีตามมาตรา 448 วรรค1 มิใช่วรรค 2 เพราะมิได้เป็นผู้ทำผิดในทางอาญา,
อายุความมาตรา 448 วรรค 2 นั้น หมายถึงผู้ที่จะต้องรับผิดเป็นผู้ได้ทำผิดทางอาญาเอง มิใช่ผู้เลินเล่อเปิดช่องทางให้ผู้อื่นเข้ามาทำผิดอาญา

จำเลยแลหัวหน้าผู้บังคับบัญชา+จำเลยกระทรวงการคลังแต่งตั้งให้เป็นข้าราชการประเภทลูกจ้าง หัวหน้าเป็นผู้ดูแลเก็บเงินค่าเช่าทรัพย์สินส่วนพระมาหากษัตริย์ ได้ใช้ให้จำเลยมีหน้าที่ไปเก็บเงินค่าเช่ามาส่งให้แก่หัวหน้า เมื่อจำเลยยังยอกเอาเงินนั้นไป จำเลยไม่มีผิดตามกฎหมายอาญามาตรา 131 แต่มีผิดตามกฎหมายอาญามาตรา 319(3)
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุก 4 ปี ตามกฎหมายอาญามาตรา 131 ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุก 2 ปีตามมาตรา 314 เรียกว่าแก้มากฎีกาในข้อเท็จจริงได้