คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ผู้ให้เช่า

คำว่า "ได้รับความยินยอมจากผู้เช่า" ตามมาตรา 16(5) แห่งพ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน 2489 หมายความเฉพาะถึงกรณีที่ผู้เช่ายินยอมเลิกใช้หรือรับประโยชน์ในทรัพย์สินที่เช่าเท่านั้น ผู้ให้เช่าจึงจะมีสิทธิบังคับให้ผู้เช่าเลิกใช้ได้
ความยินยอมที่จะให้ไว้ล่วงหน้าโดยที่ผู้ให้เช่ายังไม่ได้เรียกร้องให้เลิกใช้ ไม่ใช่เป็นความยินยอมของผู้เช่าตามความหมายของกฎหมายนี้

ผู้ให้เช่าเดิมตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน พ.ศ.2489 มาตรา 16(6) ย่อมหมายความถึงผู้รับโอนกรรมสิทธิจากผู้ให้เช่าเดิมด้วย
(อ้างฎีกา 845/2490)

ผู้ให้เช่าเดิมตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน พ.ศ.2489มาตรา 16(6) ย่อมหมายความถึงผู้รับโอนกรรมสิทธิ์จากผู้ให้เช่าเดิมด้วย(อ้างฎีกา 845/2490)

สัญญาเช่าเรือน มีข้อความว่า ผู้ให้เช่าจะไม่ขึ้นราคาค่าเช่าและเรียกกลับคืนไม่ได้นั้น แม้จะถือว่าเป็นการเช่าตลอดอายุของผู้ให้เช่าก็ดี
เมื่อปรากฏว่าเช่ากันมาเกิน3 ปีแล้ว และผู้ให้เช่าคนเดิมก็ตายแล้ว และ การเช่าก็มิได้จดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ ดังนี้ ผู้รับมฤดกมีสิทธิบอกเลิกสัญญา และฟ้องเรียกคืนได้
ในกรณีที่มีการฎีกาคัดค้านคำสั่งศาลชั้นต้น ที่ให้งดการบังคับคดีนั้น เมื่อศาลฎีกาพิพากษาให้จำเลยแพ้คดีแล้วก็ไม่จำต้องพิจารณาฎีกาคัดค้านคดีคำสั่งต่อไป

สัญญาเช่าไม่มีกำหนดเวลาเช่าไว้ต่อกัน แม้จะมีข้อความว่าผู้ให้เช่าจะไม่ขึ้นค่าเช่าหรือเอาห้องคืนก็ตาม ถ้าการเช่านั้นไม่ได้จดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่แล้ว เมื่อครบกำหนด 3 ปีแล้ว ผู้ให้เช่ามีสิทธิเลิกสัญญาเช่า เอาห้องคืนได้
พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯลฯ 2489 ไม่มีผลย้อนหลังไปคุ้มครองการเช่าที่คู่กรณีได้เลิกสัญญาเช่ากันก่อนใช้ พ.ร.บ. ได้.

ผู้ให้เช่าเดิมนั้นหมายความถึงผู้รับโอนกรรมสิทธิมาจากเจ้าของผู้ให้เช่าเดิมด้วย (อ้างฎีกาที่ 845/2490)

คณะกรรมการควบคุมค่าเช่าฯ ได้มีมติอนุญาตให้ผู้ให้เช่าเข้าอยู่ในบ้าน ซึ่งผู้เช่า เช่าอยู่ตามความใน พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขันมาตรา 16(6) แล้ว ผู้เช่าไม่ยอมออกจากที่เช่า จะมารื้อฟื้นข้อเถียงว่าผู้ให้เช่าไม่มีความจำเป็นจะเข้าอยู่ในที่เช่า คณะกรรมการออกคำสั่งโดยหลงผิดนั้น ไม่เป็นเหตุที่ศาลควรรับวินิจฉัย ในเมื่อไม่ปรากฏว่าคณะกรรมการได้กระทำนอกเหนือความใน พระราชบัญญัติที่กล่าวแต่อย่างใด

คณะกรรมการควบคุมค่าเช่า ฯลฯ ลงมติให้ความยินยอมแก่ผู้ให้เช่าเลิกให้ผู้เช่าใช้หรือรับประโยชน์ในเคหะที่เช่าตั้งแต่ก่อนบังคับใช้ พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน 2489 แม้จะแจ้งมติให้คู่กรณีทราบภายหลังที่ใช้พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขันพ.ศ.2489 แล้ว สิทธิของผู้ให้เช่าที่จะฟ้องขับไล่ผู้เช่า ก็ย่อมเกิดขึ้นนับแต่เวลาที่คณะกรรมการให้ความยินยอม และหาถูกกระทบกระเทือนโดย พระราชบัญญัติใหม่อย่างใดไม่

ทำสัญญาให้ผู้อื่นเช่าตึกของตนซึ่งได้อุทิศถวายเป็นของวัดแล้ว แต่ผู้เช่าไม่รู้เรื่องถวายวัด เมื่อทางวัดไม่ยินยอมให้เช่า ตนจึงต้องบอกเลิกการเช่าเสียก่อนที่ผู้เช่าได้เข้ามาใช้สถานที่ตามสัญญานั้น ผู้ให้เช่าต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่ผู้เช่าที่ต้องเสียหายไปในการบูรณะดัดแปลงตึกนั้น
ผลกำไรอันจะได้จากการใช้ทรัพย์ที่เช่านั้น นับว่าเป็นค่าเสียหาย อันเกิดแต่พฤติการณ์พิเศษ ถ้าผู้เช่ามิได้คาดเห็น หรือควรจะได้คาดเห็นพฤติการณ์พิเศษเช่นนั้นล่วงหน้าแล้ว ผู้ให้เช่าก็ไม่ต้องรับผิด

ทำสัญญาเช่าและมีข้อสัญญาว่า "ถ้าครบกำหนด 2 ปีตามสัญญาเช่าแล้ว ผู้เช่ามีสิทธิจะเช่าต่ออีก 2 ปีและเมื่อแจ้งความประสงค์ต่อผู้ให้เช่าแล้วผู้ให้เช่าจะปฏิเสธไม่ได้ และเมื่อครบแล้วก็มีสิทธิเช่นนี้ในเงื่อนไขดังกล่าวแล้ว" ดังนี้ เป็นคำมั่นของผู้ให้เช่าซึ่งสมบูรณ์ผู้เช่าบังคับตามสัญญาได้ กรณีเช่นนี้มิใช่เงื่อนไขตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 152