คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
การกระทำผิด

หลักการตีความของกฎหมายโดยทั่ว ๆ ไป
การที่มิได้ปิดอากรแสตมป์ในตราสารอันฝ่าฝืนต่อพ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 ๆ ได้วางโทษเป็นทางอาญาเท่านั้น หกได้กำหนดหน้าที่ทางแพ่งให้ผู้กระทำผิดต้องเสียอากรเพิ่มไม่ ผู้นั้นจึงไม่ต้องเสียอากรเพิ่ม
พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ 4 ปี 2479 มิได้มีข้อความบังคับว่าผู้ที่ฝ่าฝืนมิได้ปิดอากรแสตมป์ ซึ่งต้องปิดตาม พ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 อยู่แล้ว ก่อนวันใช้ พ.ร.บ.นี้ก็จำต้องเสียอากรเพิ่มตาม พ.ร.บ.นี้ด้วยเหมือนกัน (คือสั่งให้ใช้บังคับย้อนหลัง)
พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ 4 ปี 2479 เป็นกฎหมายเพิ่มหน้าที่ทางแพ่งให้ผู้มิได้ปิดอากรแสตมป์ต้องเสียอากรเพิ่ม โดยมิได้ยกเว้นโทษทางอาญาตาม พ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 ประการใดให้
หลักการตีความของพ.ร.บ.ใด ๆ โดยทั่วไปต้องถือว่า พ.ร.บ.ที่ออกใหม่ไม่มีผลย้อนหลังกะทบกะเทือนถึงการกระทำที่เป็นมาแล้วก่อนวันใช้ พ.ร.บ.นั้น
ผู้ที่มิได้ปิดอากรแสตมป์อันฝ่าฝืนต่อ พ.ร.บ.อากรแสตมป์ 2475 อยู่ก่อนวันใช้ พ.ร.บ.อากรแสตมป์ฉะบับที่ 4 นั้น จะถูกบังคับให้ต้องเสียอากรเพิ่มตาม พ.ร.บ.ฉะบับหลังนี้ไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลย ทำผิด พ.ร.บ การเลือกตั้งและให้ริบของกลาง เมื่อพิจารณาไม่ได้ความว่าบัตรของกลางนั้นมีไว้ในการกระทำผิดแล้วก็ไม่ควรริบ

คดีที่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.249 นั้นแม้จำเลยจะให้การรับสารภาพศาลก็ต้องฟังพะยานโจทก์จนเป็นที่พอใจว่าได้กระทำผิดจริง เมื่อพะยานโจทก์ฟังไม่ได้ศาลต้องยกฟ้องโจทก์

ซื้อไม้ไว้จากพ่อค้าผู้เคยขายไว้โดยสุจริตและเปิดเผยถึงแม้ผู้ขายจะได้ไม้นั้นมาจาการกระทำผิดกฎหมายและศาลพิพากษาให้ริบแล้วก็ตาม ถ้าผู้ซื้อได้เรียกร้องขอรับไม้นั้นคืนภายในกำหนดตาม ม. 1327 ดังนี้ต้องคืนไม้นั้นให้ผู้ซื้อไป
ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม. 218 252 253 254
อุทธรณ์ฎีกาในคดีที่ร้องขอคืนทรัพย์ที่ศาลสั่งให้ริบตาม กฎหมายเมื่อศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันมาคู่ความฎีกาได้ฉะเพาะแต่ ปํญหาข้อกฎหมาย ค่าธรรมเนียม ในคดีร้องขอคืนทรัพย์ที่ศาลสี่งให้ริบนั้น ไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียมอย่างใด

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเล่นการพะนันไพ่โดยมิได้รับอนุญาต ทางพิจารณาปรากฎว่าจำเลยเล่นการพะนันไพ่โดยมีใบอนุญาตหากแต่ว่าเล่นเกินเวลาไปดังนี้ลงโทษจำเลยมิได้

หน้าที่นำสืบความผิดฐานรับของโจรนั้น เป็นหน้าที่โจทก์จะต้องนำสืบว่าจำเลยรู้ว่าเป็นของที่ได้มาโดยการกระทำผิดจึงจะฟังลงโทษจำเลยได้ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.219 ส่วนเรื่องรับของโจรศาลเดิมศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโดยศาลเดิมฟังว่าทรัพย์ยืนของเดิม+แต่ศาลอุทธรณ์+ว่าทรัพย์เป็นของจำเลย+นี้ โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริง

จำเลยเอาหนังสือปลอมที่ทำขึ้นเองมาใช้ ไม่มีผิดตามกฎหมายข้างต้นประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.158-192 โจทก์อ้างมาตรามาท้ายฟ้องแต่มิได้บรรยายการกระทำของจำเลยตามมาตราที่อ้างมา แม้พิจารณาความตามมาตราที่อ้างมาก็ลงโทษจำเลยไม่ได้

กิริยาอย่างไรเป็นวิ่งราวทรัพย์

+ที่นำสืบ ฟ้องเรียกค่าเสียหายฐานละเมิดต้องนำสืบว่าจำเลยได้กระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อโดยผิดด้วยกฎหมาย ความรับผิดแจ้งต่อเจ้าพนักงานว่าผู้ใดกระทำผิดกฎหมายโดยมีเหตุอันสมควรโดยสุจริตยังไม่เป็นการกระทำอันผิดต่อกฎหมายไม่ต้องรับผิดในฐานละเมิด

เหตุควรปราณี รับสารภาพโดยชื่นตาแม้จะเป็นการกระทำผิดต่อหน้าธาระกำนันก็ดีเมื่อไม่มีใครกล่าวอ้างขึ้นก่อนเป็นเหตุปราณีลดโทษได้ พะยานทำผิดต่อหน้าธาระกำนัน แต่ไม่มีใครกล่าวอ้างความผิดขึ้นผู้กระทำผิดให้การรับสารภาพไม่เรียกว่าจำนนต่อพะยาน