คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ภาระจำยอม

เจ้าของหัวคันมาปล่อยให้ผู้ทำนาใช้หัวคันนาเป็นประโยชน์ในการทำนามาเป็นเวลากว่า 10 ปีแล้วหัวคันนาย่อมตกอยู่ในภาระจำยอมตาม ม.1387 ปกครองต้นตาลแลที่ดินที่ปลูกต้นตาลมาเป็นเวลากว่า 10 ปีย่อมได้กรรมสิทธิตาม ม.1382 ยกให้ เจตนา พฤตติการณ์ที่ฟังว่าบิดายกต้นตาลให้บุตรถือว่ายกกรรมสิทธิในที่ดินที่ปลูกต้นตาลให้ด้วย

ที่ดินซึ่งเจ้าของข้างเคียงใช้เป็นทางเดินมาเป็นเวลากว่า 10 ปี แล้วย่อมตกอยู่ในภาระจำยอม ตาม ม.1401-1382 การใช้ทางเดินร่วมกับเจ้าของที่ไม่เรียกว่าครอบครองด้วยเจตนาจะเป็นเจ้าของแม้จะเป็นเวลากว่า 10 ปี ไม่ได้กรรมสิทธิ เจ้าของที่ดินที่ตกอยู่ในภาระจำยอมย่อมมีอำนาจ+เจ้าพนักงานรังวัดปักลักเขตต์ได้ เจ้าของ+ทรัพย์ไม่มีอำนาจขัดขวาง

ที่ดิน ที่สาธารณกลายสภาพวิธีพิจารณาความแพ่ง หน้าที่นำสืบ +สาธารณตื้นเขินขึ้นและรัฐบาลขายให้แก่เอกชนแล้ว++ว่าเป็นสาธารณสมบัติต่อไป เจ้าของที่ดินต่ำจำจ้อง+น้ำซึ่งไหลตามธรรมดาจาก+มายังที่ของตน แต่ไม่จำต้องรับน้ำที่ใช้แล้วระบายทิ้ง เจ้าของทีดินทำท่อระบายน้ำผ่านที่ดินของผู้อื่นมานาน แต่ได้นำสืบว่าการระบายน้ำเช่นนั้นเป็นประโยชน์แก่อสังหาริมทรัพย์ของตนแล้วจะอ้างภาระจำยอมไม่ได้ต้องให้เขาก่อตึกของตนรุกที่คนอื่น ในการก่อสร้างนั้นผู้รับจ้างให้ ตึกของเจ้าของที่แตกร้าว ผู้ว่าจ้างต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายให้แก่เขา ลักษณพะยาน ผู้ชำนาญการพิเศษ +คำพะยาน พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ. ++++ ม. 4 +เดิมทุนทรัพย์เกินกว่าของ+บาทฎีกาข้อเท็จจริงได้ +คดีฟ้องแย้งซึ่งมีทุนทรัพย์+ของสันบาทฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้

ที่ดินที่สาธารณกลายสภาพวิธีพิจารณาความแพ่งหน้าที่นำสืบคลองสาธารณตื้นเขินขึ้นและรัฐบาลขายให้แก่เอกชนแล้วไม่นับว่าเป็นสาธารณสมบัติต่อไปเจ้าของที่ดินต่ำจำต้องรับน้ำ+ไหลตามธรรมดาจากที่สูงมายังที่ของตน แต่ไม่จำเป็นต้องรับน้ำที่ใช้แล้วระบายทิ้งเจ้าของที่ดินทำท่อระบายน้ำผ่านที่ดินของผู้อื่นมานาน แต่ไม่ได้นำสืบว่าการระบายน้ำเช่นนั้นเป็นประโยชน์แก่สังหาริมทรัพย์ของตนแล้วจะอ้างภาระจำยอมไม่ได้+ให้เขาก่อตึกของตน+ที่คนอื่น ในการก่อสร้างนั้นรับจ้างทำให้ตึกของเจ้าของแตกร้าว ผู้ว่าจ้างต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายให้แก่เขาลักษณพะยานชำนาญการพิเศษ+หนักคำพะยาน พ.ร.บ.ฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.+ ม.4 คดีฟ้องเดิมทุนทรัพย์เกินกว่าสองพันบาทฎีกาข้อเท็จจริงได้ ส่วนคดีฟ้องแย้งซึ่งมีทุนทรัพย์ไม่ถึงสองพันบาทฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้

ที่ดิน ทางเดิน ภาระจำยอม เดินมา 7-8 ปียังไม่เกิดสิทธิ
ต้องเดิน 10 ปี

ที่ดิน ทางเดิน ภาระจำยอม ละเมิด ค่าสินไหมทดแทน การกำหนดค่าเสียหายที่มิใช่เปนค่าเช่าหรือดอกเบี้ย ศาลไม่กำหนดค่าเสียหายในอนาคตให้
ค่าธรรมเนียม ฟ้องเรียกค่าเสียหายหลายจำนวน แต่เสียค่าธรรมเนียมเพียงบางจำนวน ศาลตัดสินให้เพียงจำนวนเท่าที่เสียค่าธรรมเนียม
ปัญหากฎหมาย ปัญหากฎหมายที่มิได้ว่ากันมาในศาลชั้นล่างจะมายกว่าในชั้นฎีกาไม่ได้

ที่ดินทางสาธารณะประมวลแพ่ง ฯ ม.---------- ภาระจำยอมทางเดิรซึ่งเจ้าของที่ดินเปิดให้เดิรโดยความเอื้อเฟื้อเพียงบางครั้งบางคราวและนอกจากทางนี้ยังมีทางสาธารณะอื่นซึ่งอยู่ติดกันอีกดังนี้ เจ้าของทางรายพิพาทมีอำนาจปิดเสียได้

ที่ดินขอเหยียบย่ำทับที่ ค่าธรรมเนียมต่างแบ่งกันเสียเจ้าของที่ไม่ได้คัดค้านเสียภายในอันสมควร

จำเลยที่ 2 ไม่ได้เป็นคู่ความในคดีหมายเลขแดงที่ 2572/2550 ของศาลชั้นต้น ส่วนจำเลยที่ 1 แม้จะเป็นผู้ร้องในคดีดังกล่าว แต่เมื่อคดีดังกล่าวศาลมีคำสั่งจำหน่ายคดีเพราะจำเลยที่ 1 ทิ้งคำร้องขอ จึงย่อมมีผลเป็นการลบล้างผลแห่งการยื่นคำร้องขอ รวมทั้งกระบวนพิจารณาอื่น ๆ อันมีมาภายหลังการยื่นคำร้องขอนั้น ทำให้จำเลยที่ 1 กลับคืนสู่ฐานะเดิมเสมือนมิได้มีการยื่นคำร้องขอเลยตาม ป.วิ.พ. มาตรา 176 คดีดังกล่าวยังมิได้มีคำพิพากษาชี้ขาดในประเด็นแห่งคดี ฟ้องแย้งของจำเลยทั้งสองจึงไม่เป็นฟ้องซ้ำ
ตาม พ.ร.บ.อาคารชุด พ.ศ.2522 หาได้กำหนดอำนาจหน้าที่ของนิติบุคคลอาคารชุดไว้เฉพาะตามมาตรา 33 วรรคสอง ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อจัดการและดูแลรักษาทรัพย์ส่วนกลางตามมติของเจ้าของร่วมเท่านั้น แต่นิติบุคคลอาคารชุดยังมีอำนาจตามมาตรา 39 ซึ่งบัญญัติว่า "นิติบุคคลอาคารชุดอาจใช้สิทธิของเจ้าของร่วมครอบไปถึงทรัพย์ส่วนกลางทั้งหมดในการต่อสู้บุคคลภายนอก... เพื่อประโยชน์ของเจ้าของร่วมทั้งหมดได้" เมื่อเจ้าของห้องชุดในอาคารชุด เป็นเจ้าของร่วมในที่ดินอันเป็นที่ตั้งอาคารชุด ทั้งนี้ตามมาตรา 4 แห่ง พ.ร.บ.ดังกล่าว ดังนั้น หากเจ้าของร่วมมีสิทธิฟ้องบังคับภาระจำยอมเอาจากที่ดินของโจทก์ จำเลยที่ 1 ก็ย่อมมีอำนาจใช้สิทธินั้นได้ตามบทบัญญัติมาตรา 39 ดังกล่าว จำเลยที่ 1 จึงมีอำนาจฟ้องแย้ง
การเป็นตัวแทนของจำเลยทั้งสองเป็นผลของกฎหมาย กล่าวคือจำเลยที่ 1 มีอำนาจตาม พ.ร.บ.อาคารชุด พ.ศ.2522 มาตรา 39 ส่วนจำเลยที่ 2 ซึ่งมีอำนาจหน้าที่เป็นผู้แทนของจำเลยที่ 1 ตามมาตรา 36 (3) แห่ง พ.ร.บ.ดังกล่าว ดังนั้น จึงไม่จำต้องตั้งตัวแทนตามบทกฎหมายในเรื่องนิติกรรมสัญญาอีก จำเลยทั้งสองจึงมีอำนาจฟ้องแย้ง

ตาม พ.ร.บ.อาคารชุด พ.ศ.2522 มาตรา 33 วรรคสอง และมาตรา 39 กำหนดให้นิติบุคคลอาคารชุดมีอำนาจหน้าที่จัดการดูแลทรัพย์ส่วนกลางของอาคารชุดเพื่อประโยชน์ของเจ้าของห้องชุดซึ่งเป็นเจ้าของร่วมในทรัพย์ส่วนกลาง โดยกำหนดให้นิติบุคคลอาคารชุดใช้สิทธิของเจ้าของร่วมในการต่อสู้บุคคลภายนอก หรือเรียกร้องเอาทรัพย์สิน เพื่อประโยชน์ของเจ้าของร่วมทั้งหมดได้อีกด้วย เมื่อโจทก์ฟ้องกล่าวอ้างว่าทางพิพาทตกเป็นทางภาระจำยอมโดยอายุความแก่ที่ดินซึ่งเป็นที่ตั้งของอาคารชุดอันเป็นทรัพย์ส่วนกลางของอาคารชุดแล้ว ต่อมาจำเลยทั้งสองปิดกั้นทางพิพาท จนเป็นเหตุให้เจ้าของห้องชุดและโจทก์ไม่อาจใช้ประโยชน์จากทางพิพาทเพื่อเป็นเส้นทางผ่านเข้าออกจากถนนสาธารณะสู่อาคารชุดโจทก์ได้ดังเดิม การที่โจทก์ยื่นฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสองเปิดทางพิพาทและให้ไปจดทะเบียนภาระจำยอมแก่ที่ดินอันเป็นทรัพย์ส่วนกลางของโจทก์ จึงเป็นการใช้สิทธิตามกฎหมายในฐานะที่โจทก์เป็นนิติบุคคลอาคารชุดซึ่งมีหน้าที่ในการจัดการดูแลทรัพย์ส่วนกลางเพื่อประโยชน์ของเจ้าของร่วมทั้งหมดนั่นเอง โจทก์จึงมีอำนาจฟ้อง
(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 17/2558)