คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
บาดแผลสาหัส

+แผลสาหัสหรือไม่+ปัญหาข้อกฎหมาย+กำหนดโทษเป็นดุลยพินิจของศาลเป็นปัญหาข้อเท็จจริง

อาญาศาลขั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลง+จำคุกจำเลย 8 เดือน ตามฎีกาได้แต่ข้อกฏหมายรูปหน้า-เสียโฉมเป็นบาดแผลสาหัสหรือไม่เป็นข้อเท็จจริง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายมีบาดเจ็บสาหัสดังใบชันสูตร์บาดแผลท้ายฟ้องซึ่งมีว่ามือพิการโดยโจทก์มิได้มีพะยานอื่นมาประกอบด้วยนั้น แม้จำเลยจะให้การรับสารภาพก็ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายสาหัสไม่ได้

วิธีพิจารณาอาญา หน้าที่นำสืบพะยานใบชันสูตร์คำรับสารภาพ โจทย์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายเจ้าทุกข์ถึงสาหัสดังปรากฎตามรายงานชันสูตร์บาดแผลที่ส่งต่อศาลจำเลยให้การรับสารภาพดังนี้ ถ้าโจทก์ไม่นำสืบว่าบาดแผลเจ้าทุกข์ถึงสาหัสตามฟ้องร้องจริงศาลจะลงโทษฐานทำร้ายร่างกายถึงสาหัสไม่ได้ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหากฎหมายข้อที่ว่าบาดแผลเช่นนี้จะถึงสาหัสหรือไม่เป็นปัญหากฎหมาย

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายมีบาดเจ็บสาหัสและอ้างใบชันสูตร์บาดแผล เมื่อโจทก์ไม่มีพะยานมาสืบประกอบให้ชัดว่าบาดแผลนั้นเข้าเกณฑ์สาหัสในข้อ 1 ข้อใดตาม ม. 256 แม้จำเลยจะให้การรับสารภาพก็ตามจะลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายสาหัสมิได้อุทธรณ์ฎีกา ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม. 256 วางโทษ 2 ปี ลดกึ่งหนึ่งแล้วรอการลงอาญา ศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษจำเลยตาม ม. 254 วางโทษ 1 ปี 6 เดือน ลดกึ่งหนึ่ง คงรอการลงอาญานี้ โจทก์ฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย บาดแผลสาหัสหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมาย

บาดแผลรักษาเพียง 17 - 18 วันหายไม่เรียกว่าเป็นบาดแผลสาหัสตามกฎหมาย แม้ถึงแพทย์รักษาจะเบิกความว่าเป็นบากแผลสาหัสก็ตาม

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายเขาถึงรูปหน้าเสียโฉมและสงใบชัณสูตร์บาดแผลประกอบ จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้อง เช่นนี้ศาลลงโทษจำเลยตาม ม.256(6) ได้โดยไม่ต้องตรวจพิเคราะห์บาดแผลที่ตัวผู้เสียหายอีก

แผลสาหัส บาดแผลที่ทำให้แขนขาของผู้ถูกทำร้ายการไม่ได้โดยปกติและ+กำไม่ได้เป็นเวลา+เดือนเศษ และไม่ปรากฎ+ผู้ถูกทำร้ายได้รับทุกข์เวทนา+เกินกว่า 20 วันแล้วไม่เรียกว่าเป็นบาดแผล+สาหัสตาม ม.256 ข้อ 7 และ 8 บาดแผลที่ทำให้พิการแต่ไม่ปรากฎว่าจะพิการไปตลอดชีวิตนั้นไม่เป็นบาดแผลสาหัส ประมวลวิธีพิจารณาอาญา + ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหาข้อกฎหมาย ปัญหาที่ว่าบาดแผลของผู้ถูกทำร้ายเป็นบาดแผลสาหัสหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมาย คดีซึ่งต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริงนั้น ศาลฎีกามีอำนาจฟ้องข้อเท็จจริงเอาเองได้ในข้อที่ศาลอุทธรณ์มิได้ชี้ขาดไว้

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.256 จำคุก 2 ปี ศาลอุทธรณ์ลงโทษตาม ม.254 -55 จำคุก 6 เดือนและให้รอการลงอาญาเป็นการแก้น้อยฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้ ปัญหาว่าบาดแผลสาหัสหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ดุลยพินิจ การจะให้รอการลงอาญาหรือไม่เป็นเรื่องอยู่ในดุลยพินิจของศาล

ฎีกาอุทธรณ์ ปัญหาข้อเท็จจริง
คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกไม่เกิน 1 ปี แม้ศาลอุทธรณ์วางโทษน้อยลงและให้รอการลงอาญาก็ฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้