คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
บัญชี

มาตรา 201 มีความว่าให้ผู้ทำการโรงสีทำบัญชีตามแบบและวิธีการที่อธิบดีกำหนด แสดงรายการปริมาณข้าวซึ่งมีอยู่ได้มาและจำหน่ายไปเป็นรายวัน
อธิบดีจึงกำหนดว่าทุกวันที่มีการรับหรือจำหน่ายข้าวผู้ทำการโรงสีต้องลงรายการรับหรือจำหน่าย ดังนี้ คำสั่งของอธิบดีย่อมเป็นการชอบด้วยกฎหมาย ผู้ทำการโรงสีฝ่าฝืนก็มีความผิด

จำเลยเขียนลายมือชื่อของผู้อื่นในบัญชีรับเงิน โดยจำเลยเขียนลายมือที่เขียนเป็นลายมือของจำเลย ไม่มีการดัดแปลงเพื่อให้เหมือนหรือให้คล้ายลายมือผู้อื่น จำเลยไม่มีเจตนาจะปลอม ดังนี้ จำเลยไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือ

พยานโจทก์เป็นผู้ได้ตรวจดูบัญชีชื่อฝิ่น และบัญชีร้านฝิ่นของจำเลยแล้วบันทึกไว้ ขณะเป็นพยาน ๆ ยังได้รับรองต่อหน้าศาล ดังนี้ โจทก์ไม่จำต้องอ้างบัญชีดังกล่าวมาแสดงต่อศาลอีกก็รับฟังเป็นความจริงได้

เสมียนร้านเอกชนกรอกข้อความลงในแบบจำหน่ายสุราของกรมสรรพสามิตไม่ตรงความจริง เป็นผิดฐานปลอมหนังสือธรรมดาไม่ใช่ปลอมหนังสือราชการ เพราะไม่ใช่หนังสือที่ทางราชการทำขึ้นทั้งฉบับ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานไม่ทำบัญชีตามพระราชบัญญัติการซื้อน้ำตาล แต่โจทก์ไม่ได้ระบุไว้ในฟ้องว่า จำเลยเป็นผู้ประกอบการ ผู้นำเข้า หรือผู้รวบรวม อันจะแสดงให้เห็นว่าจำเลยมีหน้าที่ต้องทำบัญชีดังนี้ ต้องยกฟ้องโจทก์
อ้างฎีกาที่ 527/2488
ผู้พิพากษารับรองฎีกาไว้ก่อนคู่ความฎีกาก็ได้

บัญชีซึ่งทำเปนพาสาต่างประเทศตามกดหมายจะต้องมีพาสาไทยกำกับไว้.
ไนกรนีที่ห้างหุ้นส่วนสามัญจดทเบียนจะต้องทำบัญชีตาม พ.ร.บ.การบัญชี 2482 นั้น เปนหน้าที่ของผู้จัดการจะต้องเปนผู้จัดทำตามกดหมาย เสมียนผู้ช่วยจัดทำไม่มีความผิดร่วมด้วย

บัญชีซึ่งทำเป็นภาษาต่างประเทศตามกฎหมายจะต้องมีภาษาไทยกำกับไว้
ในกรณีที่ห้างหุ้นส่วนสามัญจดทะเบียนจะต้องทำบัญชีตามพระราชบัญญัติการบัญชี 2482 นั้น เป็นหน้าที่ของผู้จัดการจะต้องเป็นผู้จัดทำตามกฎหมายเสมียนผู้ช่วยจัดทำไม่มีความผิดร่วมด้วย

แก้รายงานขออนุญาตซื้ออาหารสัตว์ซึ่งเจ้าพนักงานอื่นทำยื่นต่อผู้บังคับบัญชานั้นเป็นผิดฐานปลอมหนังสือราชการตามมาตรา 224 ไม่ใช่ฐานปลอมหนังสือสำคัญในราชการตามมาตรา 225(1) เจ้าพนักงานแก้บัญชีซึ่งอยู่ในหน้าที่ของตนต้องทำให้ผิดจากความจริง เป็นผิดตามมาตรา 230 ให้คนอื่นทำใบสำคัญรับเงินซึ่งเกินจำนวนจริงหรือไม่มีการรับเงินกันเลยแล้วนำใบรับเงินนั้นไปเบิกเงินหลวงไม่เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ ปลอมหนังสือเพื่อจะเอาเงินเกินไปใช้ราชการอื่น ก็ไม่พ้นผิดฐานปลอมหนังสือ

ตัวแทนผู้ที่ได้รับอนุญาตให้ค้าของเก่ารับซื้อของไว้แล้วไม่ลงรายการในสมุดบัญชีการกฎหมาย แม้ผู้ที่ได้รับอนุญาตค้าของเก่าจะไม่อยู่รู้เห็นด้วยผู้รับอนุญาตก็ตากก็ต้องมีความผิด

โจทก์จำเลยพิพาทกันด้วยเรื่องหุ้นส่วนจึงตกลงกันทั้งคนกลางขึ้นชำระบัญชีและให้ศาลถือบัญชีที่ผู้ชำระบัญชีได้ยื่นเสนอนั้นเป็นถูกต้องวินิจฉัยคดีไปได้ทีเดียวดังนี้ เมื่อผู้ชำระบัญชีได้ยื่นบัญชีต่อศาลโดยไม่ปรากฎว่าคู่ความฝ่ายใดโต้แย้งคัดค้านบัญชีนั้นแล้วศาลจะกลับคิดบัญชีเสียเองมิได้เป็นการนอกประเด็นศาลต้องถือตามบัญชีที่ได้ยื่นมานั้นเป็นหลักวินิจฉัยคดีต่อไป