คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ข้อกล่าวหา

ข้อเท็จจริงได้ความว่ามีการวิวาททำร้ายกันสองตอน แต่โจทก์บรรยายฟ้องเฉพาะการวิวาททำร้ายกันในตอนที่ 2 นั้นศาลจะลงโทษจำเลยในความผิดตอนแรกไม่ได้

ปรากฏในเอกสารว่า โอนที่ดินในประเภทยกให้ ฝ่ายจำเลยต่อสู้ว่าความจริงโอนขาย ดังนี้ สืบพยานบุคคลได้ เพราะเป็นการสืบว่าสัญญาให้ไม่สมบูรณ์

โจทฟ้องหาว่าจำเลยเล่น+แปะ เมื่อสืบพยานโจท+ปาก ซึ่งเบิกความว่าตบแปะ ดังนี้ สาลยังไม่+ยานโจท

โจกฟ้องว่าจำเลยเปนเจ้ามือและหัวเบี้ยไนการเล่นการพนันโปปั่นทางพิจารนาได้ความว่าจำเลยเปนเพียงผู้เข้าเล่น(ลูกค้า) ลงโทสไ้ไม่ถือว่าทางพิจารนาได้ความต่างกับฟ้อง
โจกฟ้องว่าจำเลยเคยต้องโทสและพ้นโทสมายังไม่เกิน 5 ปีขอไห้เพิ่มโทส จำเลยรับว่าเคยต้องโทสมาแล้วจิงดังนี้ถือว่ารับถึงข้อพ้นโทสมาไม่เกิน 5 ปีด้วยเพิ่มโทสได้

พรึติการน์ที่ถือว่าข้อเท็ดจิงไนทางพิจารนาไม่ต่างกับฟ้อง
ฟ้องว่าไช้มีดทำร้ายเขาบาดเจ็บทางพิจารนาได้ความว่าจำเลยไช้ไม้ทำร้ายเขาบาดเจ็บไม่ถือว่าข้อเท็ดจิงต่างกับฟ้อง.

พรึติการน์ที่ถือว่าข้อเท็ดที่ปรากตไนการพิจารนาต่างกับฟ้อง
ฟ้องว่าพยายามลักทรัพย์ซึ่งหยู่ไนรถตู้ ทางพิจารนาได้ความว่า จำเลยพยายามจะลักกุนแจที่ไส่รถตู้ ต้องยกฟ้อง.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 123, และ 304 จำเลยให้การปฏิเสธ เช่นนี้ ย่อมต้องหมายถึงว่าจำเลยปฏิเสธคำกล่าวในฟ้องซึ่งแสดงอำนาจฟ้องในเรื่องไม่ได้ร้องทุกข์ด้วย

แม้ว่าฟ้องโจทจะไม่ได้กล่าวว่าโรงเรียนประชาบาลบาเจาะ 1 เปนโรงเรียนประชาบาลที่ทางอำเพอจัดตั้ง แต่ฟ้องโจทได้กล่าวแล้วว่าจำเลยได้รับราชการเปนสึกสาธิการมีหน้าที่ดูแลรักสาเก็บผลประโยชน์รายได้ของโรงเรียนนั้นก็พอคีความได้ว่า โรงเรียนนั้นเปนของอำเพอบาเจาะ,
ฟ้องโจทว่าจำเลยกะทำผิดเวลากลางวัน แม้คำพยานโจทไม่ปรากตว่าจำเลยกะทำผิดเวลากลางวัน แต่มิได้โต้เถียงกันมาเรื่องเวลา ต้องฟ้องว่าจำเลยกะทำผิดไนเวลากลางวัน.

โจทฟ้องจำเลยเปน 2 กะทงโดยแยกข้อหาเปนข้อ ก. และ ข.ตอนท้ายข้อ ข. ได้ระบุสถานที่ ๆ จำเลยกะทำผิดว่าเหตุเกิดที่ตำบลบ่อเกลือเหนือและบ่อเกลือไต้ อำเพอบัว จังหวัดน่าน เมื่ออ่านฟ้องประกอบกันแล้ว จำเลยควนจะเข้าไจข้อหาได้ดีเช่นนี้ย่อมไม่เปนฟ้องที่เคลือบคลุม
โจทระบุไนฟ้องว่าจำเลยทำผิดวันที่ 12-13 เมสายน 2482 ดังนี้ ไม่เปนฟ้องเคลือบคลุม

ฟ้องโจทก์กล่าวว่าจำเลยชิงทรัพย์ แต่ไม่ปรากฏว่าทรัพย์นั้นมีอะไรบ้างราคาเท่าใด. แม้โจทก์จะกล่าวถึงสำนวนเดิม.แต่จำเลยไม่ถูกฟ้องในคดีนั้น. เช่นนี้ถือว่าจำเลยไม่สามารถจะเข้าใจข้อหาเพื่อต่อสู้คดี. จึงไม่เป็นฟ้องที่ชอบด้วยกฎหมาย.