คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ขนาด

ตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 11(พ.ศ. 2522) ข้อ 3 เครื่องกระสุนปืนที่นายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ได้ต้องเป็นเครื่องกระสุนปืนที่ใช้กับอาวุธปืนที่นายทะเบียนออกใบอนุญาตให้ได้ตามที่กำหนดไว้ในกฎกระทรวง ฉบับที่ 11(พ.ศ. 2522) ข้อ 2 แต่เครื่องกระสุนปืนนั้นแม้จะเป็นเครื่องกระสุนปืนขนาดที่ใช้กับอาวุธปืนที่นายทะเบียนออกใบอนุญาตให้ได้ก็ตาม หากเป็นเครื่องกระสุนปืนชนิดเจาะเกราะหรือชนิดกระสุนเพลิงแล้ว ก็เป็นเครื่องกระสุนปืนชนิดที่นายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ไม่ได้
เครื่องกระสุนปืนขนาด 7.62 มม. เป็นเครื่องกระสุนปืนที่ใช้กับอาวุธปืนที่นายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ได้ จึงเป็นเครื่องกระสุนปืนที่นายทะเบียนออกใบอนุญาตให้ได้เช่นกันเว้นแต่จะเป็นเครื่องกระสุนปืนชนิดเจาะเกราะหรือชนิดกระสุนเพลิงจึงจะเป็นเครื่องกระสุนปืนที่นายทะเบียนออกใบอนุญาตให้ไม่ได้ ตามกฎกระทรวงฉบับที่ 11(พ.ศ. 2522) ข้อ 3 ตอนท้าย ดังนั้น แม้เครื่องกระสุนปืนดังกล่าวจะเป็นเครื่องกระสุนปืนที่ผลิตขึ้นมาใช้กับอาวุธปืนสงครามของทหารกองทัพนาโต้เป็นการเฉพาะ แต่เมื่อโจทก์ไม่ได้นำสืบว่าเป็นเครื่องกระสุนปืนชนิดเจาะเกราะหรือชนิดกระสุนเพลิง จำเลยจึงไม่มีความผิดฐานมีเครื่องกระสุนปืนที่นายทะเบียนจะออกใบอนุญาตให้ไม่ได้ตามพระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 55,78

โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยบังอาจใช้ยออันเป็นเครื่องมือต้องห้ามตามประกาศ ฯลฯ จับปลาน้ำจืดในฤดูปลามีไข่ ขอ ให้โทษ ดังนี้ ย่อมเป็นที่เข้าใจว่า ายอที่จำเลยใช้จับสัตว์น้ำมีขนาดปากกว้างเกินกว่า 2 เมตร เพราะถ้ายอของจำเลย มีขนาดปากแคบกว่านั้น ก็ไม่ผิดกฎหมาย โจทก์คงไม่ฟ้องจำเลยก็เข้าใจฟ้องโจทก์ได้ดี และรับสารภาพตลอดข้อหา มิได้ยกข้อต่อสู้ใด ๆ หาจำเป็นต้องบรรยายลงในฟ้องว่า ยอมีขนาดปากกว้างเท่าใดด้วยไม่ ก็เป็นฟ้องที่สมบูรณ์ตาม กฎหมาย./

โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยบังอาจใช้ยออันเป็นเครื่องมือต้องห้ามตามประกาศ ฯลฯ จับปลาน้ำจืดในฤดูปลามีไข่ขอให้ลงโทษ ดังนี้ ย่อมเป็นที่เข้าใจว่า ยอที่จำเลยใช้จับสัตว์น้ำมีขนาดปากกว้างเกินกว่า 2 เมตร เพราะถ้ายอของจำเลยมีขนาดปากแคบกว่านั้น ก็ไม่ผิดกฎหมาย โจทก์คงไม่ฟ้องจำเลยก็เข้าใจฟ้องโจทก์ได้ดีและรับสารภาพตลอดข้อหา มิได้ยกข้อต่อสู้ใดๆ หาจำเป็นต้องบรรยายลงในฟ้องว่า ยอมีขนาดปากกว้างเท่าใดด้วยไม่ ก็เป็นฟ้องที่สมบูรณ์ตามกฎหมาย

ไม้ตะพดจะเป็นสาตราวุธตามกฎหมายหรือไม่ ต้องแล้วแต่ขนาดซึ่งสามารถจะทำให้ร่างกายแตกหักบุบสลายถึงสาหัสได้หรือไม่ถ้าข้อเท็จจริงไม่ปรากฏว่า มีขนาดอย่างไร ก็ฟังว่าเป็นสาตราวุธไม่ได้

ไม้ตะพดจะเป็นศาสตราวุธตามกฎหมายหรือไม่ ต้องแล้วแต่ขนาดซึ่งสามารถจะทำให้ร่างกายแตกหักบุบสลายถึงสาหัสได้หรือไม่ ถ้าข้อเท็จจริงไม่ปรากฏว่า มีขนาดอย่างไร ก็ฟังว่าเป็นศาสตราวุธไม่ได้

ฟ้องโจทกล่าวว่าจำเลยมีกะบือซึ่งไม่มีตั๋วรูปพรรนไว้ไนครอบครองโดยสแดงไห้เห็นความบริสุทธิ์ไม่ได้ว่าตนเปนเจ้าของหรือได้มาโดยสุจริตโดยโจทมิได้บันยายถึงขนาดหรือลักสนะของกะบืออันเปนองค์สำคัญที่จะเปนความผิดตาม ม.21 ย่อมเปนฟ้องที่ไม่ชอบด้วยกดหมายอันจะพึงรับไว้พิจานา

โจทก์ฟ้องกล่าวว่าจำเลยมีกระบือไม่มีตั๋วรูปพรรณไว้ในครอบครองโดยแสดงให้เห็นความบริสุทธิ์ไม่ได้. เช่นนี้เป็นฟ้องที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย เพราะไม่ได้กล่าวว่ากระบือเหล่านั้นมีขนาดหรือลักษณะต้องตามกฎหมายบัญญัติให้ทำตั๋วพิมพ์รูปพรรณซึ่งเป็นองค์สำคัญแห่งความผิด. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 30/2485.

บาดแผลที่ถูกตีแตกแลมีรอยบวมช้ำเขียวโตเท่าผลหมากดิบเป็นบาดแผลไม่สาหัส

ไม้โตขนาดเท่าเหรียญ 2 สลึง และโจทก์ไม่สืบว่าใช้ทำร้ายได้ถึงสาหัสแล้ว ไม่เปนสาตราวุธ (เทียบฎีกาที่ 705/2459 และ 423/2454

พนักงานเจ้าหน้าที่ของจำเลยกำหนดค่ารายปีประจำปีภาษี 2552 ที่พิพาท เท่ากับปีภาษี 2551 ซึ่งเป็นปีภาษีที่ล่วงมาแล้ว แต่ค่ารายปีของทรัพย์สินแต่ละรายอาจจะเพิ่มขึ้นหรือลดลงได้แล้วแต่ข้อเท็จจริงของแต่ละปี ทั้งนี้การพิจารณาเพิ่มหรือลดค่ารายปีต้องมีเหตุผลและต้องคำนึงถึงลักษณะของทรัพย์สิน ขนาด พื้นที่ ทำเลที่ตั้งและบริการสาธารณะที่ทรัพย์สินนั้นได้รับประโยชน์ ตาม พ.ร.บ.ภาษีโรงเรือนและที่ดิน พ.ศ.2475 มาตรา 8 โจทก์ยื่นแบบแจ้งรายการเพื่อเสียภาษีโรงเรือนและที่ดินสำหรับโรงเรือนพิพาทครั้งแรกเมื่อปีภาษี 2548 พนักงานเจ้าหน้าที่ของจำเลยกำหนดค่ารายปีโรงเรือนของโจทก์ตามอัตราค่าเช่ามาตรฐานกลางที่จำเลยกำหนดในบันทึกข้อความที่ กท 7000/2912 ซึ่งโรงเรือนของโจทก์จัดอยู่ในกลุ่มที่ 1 ต่อมาจำเลยมีบันทึกข้อความที่ กท 1302/222 จัดกลุ่มตามพื้นที่ที่ตั้งเขตใหม่ ทำให้โรงเรือนของโจทก์จัดอยู่ในกลุ่มที่ 2 และมีอัตราค่าเช่ามาตรฐานกลางต่ำลง แต่พนักงานเจ้าหน้าที่ของจำเลยประเมินภาษีโรงเรือนและที่ดินของโจทก์เท่ากับค่ารายปีที่ล่วงมาแล้วและนำไปเทียบเคียงกับโรงเรือนเลขที่ 455/1-2 ซึ่งตั้งอยู่บนถนนพระรามที่ 3 ซึ่งมีความกว้างกว่าถนนเจริญราษฎร์ที่โรงเรือนของโจทก์ตั้งอยู่ อีกทั้งมีราคาประเมินที่ดินที่สูงกว่า และนำไปเทียบเคียงกับโรงเรือนเลขที่ 3609/9 ซึ่งไม่ได้ประกอบธุรกิจในลักษณะเดียวกันกับโจทก์ โดยไม่นำไปเทียบเคียงกับค่ารายปีของโรงเรือนเลขที่ 358/1 และโรงเรือนเลขที่ 299/10 ซึ่งเป็นอาคารที่ใช้ประกอบธุรกิจประเภทเดียวกันกับโจทก์ และเจ้าพนักงานของจำเลยประเมินค่ารายปีโรงเรือนทั้งสองแห่งดังกล่าวโดยใช้อัตราค่าเช่ามาตรฐานกลางตามบันทึกข้อความที่ กท 1302/222 อันแสดงให้เห็นว่าการกำหนดค่ารายปีของพนักงานเจ้าหน้าที่ของจำเลยสำหรับอาคารลักษณะพิเศษในเขตเดียวกันใช้หลักเกณฑ์ที่แตกต่างกัน ทำให้โจทก์ต้องรับภาระภาษีมากกว่าโรงเรือนรายอื่นที่มีลักษณะทรัพย์สินคล้ายคลึงกับโจทก์ที่ตั้งอยู่ในเขตเดียวกัน อันก่อให้เกิดความไม่เท่าเทียมกันของผู้เสียภาษี การกำหนด ค่ารายปีของพนักงานเจ้าหน้าที่ของจำเลยสำหรับโรงเรือนของโจทก์จึงยังไม่เหมาะสมและไม่มีเหตุผลเพียงพอ กรณีจึงมีพฤติการณ์และเหตุผลอันสมควรให้ประเมินค่ารายปีโรงเรือนของโจทก์โดยใช้อัตราค่าเช่ามาตรฐานกลางตามบันทึกข้อความที่ กท 1302/222 ซึ่งเป็นคุณแก่โจทก์มากกว่า