คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ลหุโทษ

การที่จำเลยกับผู้เสียหายกอดปล้ำฟัดเหวี่ยงพลิกไปพลิกมาเพื่อแย่งมีดกันนั้น อาจเป็นเหตุให้มีดที่แย่งกันซึ่งเป็นมีดปลายแหลมแทงเข้าไปที่สะบักซ้ายด้านหลังของผู้เสียหายโดยจำเลยไม่มีเจตนาแทงได้ กรณีไม่อาจสันนิษฐานให้เป็นผลร้ายแก่จำเลยเหตุที่เกิดขึ้นผู้เสียหายเป็นฝ่ายที่ ท้าจำเลยให้ต่อยกันก่อน มีดที่แย่งกันก็เป็นมีดของผู้เสียหายที่ผู้เสียหายหยิบขึ้นมาเพื่อใช้แทงจำเลยก่อนฟังไม่ได้ว่าจำเลยใช้มีดแทงผู้เสียหาย คงฟังได้เพียงว่าจำเลยชกต่อยผู้เสียหาย ซึ่งเป็นความผิดตาม ป.อ. ม.391 เท่านั้น

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยเท่าซึ่งสวมรองเท้าเงื้อจะถีบผู้เสียหาย แต่ไม่ได้บรรยายให้เห็นว่าถ้าจำเลยกระทำไปโดยตลอดแล้วจะเกิดผลอย่างไร ผลธรรมดาอันจะเกิดขึ้นเพราะการถีบจะทำให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจหรือไม่ ไม่อาจเล็งเห็นได้ หากจำเลยกระทำไปโดยตลอดแล้วผลที่เกิดไม่ถึงกับเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจแล้ว ความผิดนั้นก็เป็นเพียงลหุโทษ ผู้พยายามกระทำความผิดลหุโทษไม่ต้องรับโทษ เมื่อข้อเท็จจริงฟังไม่ได้ว่าจำเลยพยายามกระทำให้ผู้เสียหายเกิดอันตรายแก่กายแล้ว ก็ลงโทษจำเลยตามฟ้องไม่ได้
การใช้เท้าเงื้อจะถีบไม่เป็นอันตรายต่อจิตใจเพราะอันตรายต่อจิตใจนั้น ต้องเป็นผลจากการทำร้าย แต่ความรู้สึกว่าถูกเหยียดหยาม เจ็บใจ แค้นใจ เหล่านี้เป็นอารมย์ หาใช่เป็นอันตรายต่อจิตใจไม่.

ความผิดที่จะสงเคราะห์เป็นลหุโทษ อันจะเพิ่มโทษฐานไม่เข็ดหลาบไม่ได้นั้น ต้องเป็นความผิดที่มีระวางโทษจำคุกไม่เกิน 1 เดือนหรือปรับไม่เกิน 100 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

การริบทรัพย์ในส่วนลหุโทษนั้น กฎหมายให้ริบตามนัยแห่งมาตรา 27
พกอาวุธปืนมีทะเบียนซึ่งบรรจุกระสุนไปในท้องถนนหลวงและที่สาธารณะสถานเพื่อป้องกันตัวและทรัพย์โดยสุจริตนั้น ไม่ควรริบปืนและกระสุน

การริบทรัพย์ในส่วนลหุโทษนั้น กฎหมายให้ริบตามนัยแห่งมาตรา 27
พกอาวุธปืนมีทะเบียนซึ่งบรรจุกระสุนไปในท้องถนนหลวงและที่สาธารณะสถานเพื่อป้องกันตัวและทรัพย์โดยสุจริตนั้น ไม่ควรริบปืนและกระสุน

ในคดีที่โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษและเพิ่มโทษจำเลย ในข้อเพิ่มโทษจำเลยให้การรับ ในชั้นที่จำเลยอุทธรณ์และจำเลยมิได้ยกเหตุขึ้นโต้แย้งคัดค้านในเรื่องข้อเพิ่มโทษดังนี้ ไม่ควรไปถือว่าโทษครั้งก่อนเป็นความผิดลหุโทษ

ต้องคำพิพากษาให้ปรับฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานไม่ไปช่วยทำเหมืองฝานและพนังพ้นโทษมาแล้วยังไม่เกิน 1 ปี ก็มาทำผิดฐานขัดคำสั่งอย่างเดียวกันนี้เข้าอีก
เมื่อศาลลดโทษจำเลยทั้งสองคราวนี้ตาม พ.ร.บ.เหมืองฝายฯ แล้วจำเพิ่มโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา ม.76 ไม่ได้
การเพิ่มโทษตามกฎหมายอาญา ม.76 นั้นจะต้องเป็นความผิดที่ถูกลงโทษตาม ม.334 ถึง 340 เท่านั้น
ถูกลงโทษฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานตามพ.ร.บ.เหมืองฝายฯ ซ้ำกันสองครั้งภายใน 1 ปีก็เพิ่มโทษตามกฎหมายอาญา ม.76 ไม่ได้

จำเลยเคยต้องโทษในครั้งก่อนเพียงจำแทน 30 วัน จำเลยมากระทำผิฐานปล้นทรัพย์ในคดีนี้อีกจะเพิ่มโทษฐานไม่เช็ดหลายไม่ได้เพราะโทษครั้งก่อนสงเคราะห์เข้าในความผิดฐานลหโทษ

ในคดีความผิดต่อกฎหมายแผนกภาษีอากรซึ่งมีกำหนดโทษปรับและโทษจำคุกรวมอยู่ด้วยกรมการอำเภอไม่มีอำนาจเปรียบเทียบ +

กรมอัยยการอำเภอย่อมมีอำนาจเปรียเทียบคดีอาญาลหุโทษได้ แต่หามีอำนาจที่จะชี้ขาดการกระทำอย่างนั้นอย่างนี้ว่าเป็นความผิดฐานลหุโทษหรือไม่