คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1176/2491

ในคดีหาว่า จำเลยมีและจำหน่ายธนบัตรปลอม ธนบัตรปลอมของกลางที่โจทก์ขอให้ศาลริบและนำส่งเป็นของกลาง และจำเลยได้ตรวจดูแล้วไม่คัดค้านอย่างใด ธนบัตรของกลางจึงเป็นวัตถุของกลางซึ่งเป็นตัวพิพาทในคดี เป็นหน้าที่ของศาลจะต้องวินิจฉัยชี้ขาดอยู่แล้วว่าเป็นของดีหรือปลอม ถึงจะไม่มีใครระบุอ้างเป็นพยาน ศาลก็ยกขึ้นวินิจฉัยเป็นหลักฐานพยานในคดีได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานมีและจำหน่ายธนบัตรปลอม จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๐๓ ให้จำคุก ๑๐ ปี ของกลางริบ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยมีความผิดตามมาตรา ๒๐๔ จำคุก ๕ ปี

จำเลยฎีกาข้อกฎหมายว่า ธนบัตรของกลางเป็นวัตถุพยานในเรื่องนี้ โจทก์ไม่ได้ระบุอ้างธนบัตรของกลางเป็นพยาน ศาลจะรับฟังเป็นหลักฐานลงโทษจำเลยตามข้อหาไม่ได้

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปรากฏว่าธนบัตรปลอม โจทก์ได้นำส่งเป็นของกลางต่อศาล ซึ่งจำเลยตรวจดูแล้ว ไม่คัดค้านอย่างใด ธนบัตรนี้โจทก์ขอให้ศาลริบ จึงเป็นวัตถุของกลางซึ่งเป็นตัวพิพาทในคดี เป็นหน้าที่ของศาลจะต้องวินิจฉัยอยู่แล้วว่า เป็นของดีหรือปลอม ถึงจะไม่มีใครระบุอ้างเป็นพยาน ศาลก็ยกขึ้นวินิจฉัยเป็นหลักฐานในคดีได้

พิพากษายืน