คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1401/2492

จำเลยได้ทำร้ายผู้เสียหายมีบาดเจ็บไม่สามารถทำการกรีดยางได้เกินกว่า 20 วัน และการประกอบการหาเลี้ยงชีพของผู้เสียหาย คือการรับจ้างกรีดยาง ดังนี้ ฟังได้ว่า บาดแผลของผู้เสียหายไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพโดยปกติกว่า 20 วัน

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย ฐานสมคบกันทำร้ายร่างกายนางมีเนาะบาดเจ็บสาหัส ขอให้ลงโทษ จำเลยที่ 1 ให้การรับสารภาพ จำเลยที่ 2 ปฏิเสธศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลยที่ 1 ตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254, 256, 69 จำคุก 1 ปี ยกฟ้องจำเลยที่ 2

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ 1 มีผิดตามมาตรา 254 คงจำคุก 3 เดือน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ลักษณะของบาดแผลกับคำแพทย์ประกอบให้เชื่อคำนางมีเนาะได้ว่า นางมีเนาะไม่สามารถทำการกรีดยางได้เกิน 20 วันจริง และการประกอบการหาเลี้ยงชีพโดยปกติของนางมีเนาะก็คือ การรับจ้างกรีดยางนั้นเอง บาดแผลของนางมีเนาะฟังได้ว่าถึงสาหัสโดยทำให้นางมีเนาะไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปกติเกินกว่า 20 วันจริงดังข้อหา

พิพากษาแก้ ให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ตามศาลชั้นต้น