คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1401/2492

จำเลยได้ทำร้ายผู้เสียหายมีบาดเจ็บไม่สามารถทำการกรีดยางได้เกินกว่า 20 วัน และการประกอบการหาเลี้ยงชีพของผู้เสียหาย คือ การรับจ้างกรีดยาง ดังนี้ ฟังได้ว่า บาดแผลของผู้เสียหายไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพโดยปรกติกว่า 20 วัน.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย ฐานสมคบกันทำร้ายร่างกายนางมีเนาะบาดเจ็บสาหัส ขอให้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ให้การรับสารภาพ จำเลยที่ ๒ ปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลยที่ ๑ ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๔,๒๕๖,๖๙ จำคุก ๑ ปี ยกฟ้องจำเลยที่ ๒

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ ๑ มีผิดตามมาตรา ๒๕๔ คงจำคุก ๓ เดือน

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า ลักษณะของบาดแผลกับคำแพทย์ประกอบให้เชื่อคำนางมีเนาะได้ว่า นางมีเนาะไม่สามารถทำการกรีดยางได้เกิน ๒๐ วันจริง และการประกอบการหาเลี้ยงชีพโดยปกติของนางมีเนาะก็คือ การรับจ้างกรีดยางนั้นเอง บาดแผลของนางมีเนาะฟังได้ว่า ถึงสาหัสโดยทำให้นางมีเนาะไม่สามารถประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปกติเกินกว่า ๒๐ วันจริงดังข้อหา

พิพากษาแก้ ให้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ตามศาลชั้นต้น