คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1459/2496

ป.ม.วิ.อาญามาตรา 216 บัญญัติให้ฎีกาภายในหนึ่งเดือน นับแต่วันอ่านคำพิพากษาหรือมีคำสั่งศาลอุทธรณ์ให้จำเลยฟัง ฉะนั้นเมื่อตัวจำเลยยังไม่ได้ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ แม้โจทก์และทนายจำเลยจะได้ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์แล้ว หมายจำเลยก็ยังไม่มีสิทธิฎีกา

คดีนี้ ศาลพิพากษาว่าจำเลยมีผิดตาม พ.ร.บ.ควบคุมการส่งไปนอกและการนำเข้ามาในราชอาณาจักรซึ่งสินค้าบางอย่าง พ.ศ.๒๔๘๒ มาตรา ๕ ให้จำคุก ๖ เดือน ขังมาพอแก่โทษแล้วให้ปล่อยตัวไป ฯลฯ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ทนายจำเลยฎีกาต่อมา

ศาลฎีกาตรวจสำนวนแล้ว ปรากฎว่าศาลชั้นต้นได้อ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้โจทก์และทนายจำเลยฟังเมื่อวันที่ ๗ มีนาคม ๒๔๙๖ ส่วนตัวจำเลยมิได้มาศาลในวันที่กล่าวแล้ว ทนายจำเลยแถลงว่าจำเลยไปต่างประเทศ และตามสำนวนไม่ปรากฎว่า จำเลยไปต่างประเทศ และตามสำนวนไม่ปรากฎว่าได้อ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ให้จำเลยฟังในวันใด ๆ ต่อมา เมื่อเป็นเช่นนี้ ทนายจำเลยก็ยังไม่มีสิทธิฎีกาเพราะป.ม.วิ.อาญามาตรา ๒๑๖ บัญญัติให้ฎีกาภายใน ๑ เดือน นับแต่วันอ่านคำพิพากษาหรือคำสั่งศาลอุทธรณ์ให้จำเลยฟัง

จึงไม่รับฎีกาของทนายจำเลย