คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 147/2503

คำสั่งศาลชั้นต้นที่ว่าจำเลยขาดนัดยื่นคำให้การเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาจำเลยจะอุทธรณ์ฎีกาไม่ได้ เพราะต้องห้ามตาม ป.วิ.พ. มาตรา 226 (1) ประกอบด้วย มาตรา 247 (อ้างฎีกา ที่ 416/2488)

โจทก์ฟ้องเรียกเงินค่าซื้อไม้จากจำเลยพร้อมทั้งดอกเบี้ย แต่ส่งสำเนาหมายเรียกและสำเนาฟ้องให้จำเลยไม่ได้จึงประกาศทางหนังสือพิมพ์กำหนดวันยื่นคำให้การและวันพิจารณา จำเลยไม่ได้ยื่นคำให้การตามกำหนด ศาลแพ่งสั่งว่าจำเลยขาดนัดยื่นคำให้การและนัดพิจารณาคดีของโจทก์ฝ่ายเดียว ก่อนวันนัดสืบพยานโจทก์จำเลยทั้งสองยื่นคำร้องว่า ไม่ทราบประกาศทางหนังสือพิมพ์ ขออนุญาตยื่นคำให้การ โจทก์คัดค้านว่าจำเลยแกล้งระวิงความ

ศาลแพ่งไต่สวนพยานทั้ง ๒ ฝ่าย แล้วสั่งยกคำร้องของจำเลย ไม่อนุญาตให้ยื่นคำให้การ

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คำสั่งศาลแพ่งที่ว่าจำเลยขาดยื่นคำให้การนั้น เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา จะอุทธรณ์ฎีกามิได้ ต้องห้ามตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๒๒๖ (๑) ประกอบด้วย มาตรา ๒๔๗ ศาลฎีกาไม่รับฎีกาของจำเลย

พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ และยกฎีกาของจำเลย