คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1501/2497

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลย 2 คนชำระหนี้เงินตามสัญญากู้จำเลยคนหนึ่งอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยคนนั้นฎีกาต่อมา ศาลฎีกาไม่เชื่อพยานหลักฐานของโจทก์พิพากษายกฟ้อง จำเลยคนที่ไม่ได้อุทธรณ์ฎีกา ก็ย่อมได้รับผลตามคำพิพากษาด้วย ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 245(1)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองได้ทำสัญญากู้เงินโจทก์ไป ถึงกำหนดแล้วไม่ชำระ จึงขอให้ศาลบังคับ

จำเลยให้การปฏิเสธความรับผิด

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองชำระต้นเงินให้โจทก์แต่ดอกเบี้ยไม่ให้

จำเลยที่ 2 อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ 2 ฎีกา

ศาลฎีกาไม่เชื่อพยานหลักฐานของโจทก์ แต่เห็นว่าจำเลยที่ 2อุทธรณ์ฎีกาคนเดียว โดยจำเลยที่ 1 ไม่ได้อุทธรณ์มาด้วยก็ดีแต่คำฟ้องนี้เกี่ยวด้วยการชำระหนี้อันไม่อาจแบ่งแยกกันได้ จำเลยที่ 1 ได้รับผลตามคำพิพากษาด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 245(1)

พิพากษากลับให้ยกฟ้อง