คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1501/2497

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลย 2 คนชำระหนี้เงินตามสัญญากู้จำเลยคนหนึ่งอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยคนนั้นฎีกาต่อมา ศาลฎีกาไม่เชื่อพยานหลักฐานของโจทก์พิพากษายกฟ้อง จำเลยคนที่ไม่ได้อุทธรณ์ฎีกา ก็ย่อมได้รับผลตามคำพิพากษาด้วย ตาม ป.ม.วิ.แพ่ง ม.245(1)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสอบได้ทำสัญญากู้เงินโจทก์ไป ถึงกำหนดแล้วไม่ชำระ จึงขอให้ศาลบังคับ

จำเลยให้การปฏิเสธความรับผิด

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองชำระต้นเงินให้โจทก์ แต่ดอกเบี้ยไม่ให้

จำเลยที่ ๒ อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ ๒ ฎีกา

ศาลฎีกาไม่เชื่อพยานหลักฐานของโจทก์แต่เห็นว่าจำเลยที่ ๒ อุทธรณ์ฎีกาคนเดียว โดยจำเลยที่ ๑ ไม่ได้อุทธรณ์มาด้วยก็ดี แต่คำฟ้องนี้เกี่ยวด้วยการชำระหนี้อันไม่อาจแบ่งแยกกันได้จำเลยที่๑ ได้รับผลตามคำพิพากษาด้วย ป.ม.วิ.แพ่ง ม.๒๔๕(๑)

พิพากษากลับให้ยกฟ้อง