คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1530/2492

สัญญามีความว่า ถ้าผู้ให้เช่าส่งมอบที่ดินและโรงเรือนให้แก่ผู้เช่าไม่ได้ ผู้ให้เช่ายอมใช้ค่าเสียหายเป็นเงิน1,800 บาท ดังนี้ แสดงว่าคู่สัญญาแสดงเจตนาให้ถือว่าเงินจำนวน 1,800 บาทเป็นค่าเสียหายในเมื่อผู้ให้เช่าผิดสัญญา ศาลจะลดค่าเสียหายลงหาชอบไม่

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยตกลงให้โจทก์เช่าที่ดินและโรงเรือน ถ้าผิดสัญญาจะใช้ค่าเสียหาย 1,800 บาท ต่อมาจำเลยผิดสัญญา โดยจำเลยไม่สามารถให้เช่าที่ดินและโรงเรือนได้ตามวันเวลาที่กำหนดไว้โจทก์จึงเรียกค่าเสียหาย และค่าเช่าซึ่งจำเลยรับล่วงหน้าไปแล้วจำเลยให้การว่า จำเลยไม่สามารถให้เช่าที่ดินและโรงเรือนได้เพราะเหตุสุดวิสัย และกำหนดเวลาไม่ใช่สาระสำคัญ ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยผิดสัญญา ให้จำเลยคืนค่าเช่าที่รับล่วงหน้าส่วนค่าเสียหายลดลงให้ใช้เพียง 500 บาท ศาลอุทธรณ์แก้ให้ใช้ค่าเสียหายเต็ม 1,800 บาท

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า สัญญาข้อ 7 มีความว่า ถ้าผู้ให้เช่าส่งมอบที่ดินและโรงเรือนให้แก่ผู้เช่าไม่ได้ ผู้ให้เช่ายอมใช้ค่าเสียหายเป็นเงิน 1,800 บาท และให้ถือว่าค่าเสียหายจำนวนนี้เป็นค่าเสียหายที่ถูกต้องและสมควร แสดงว่าคู่สัญญาเจตนาให้ถือว่าเงิน 1,800 บาทนี้เป็นค่าเสียหายในเมื่อผู้ให้เช่าผิดสัญญา เมื่อเป็นเช่นนี้จะให้ลดลงหาชอบไม่

พิพากษายืน