โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นลูกจ้างของเทศบาลนครเชียงใหม่ ได้กระทำผิดกฎหมายต่างกรรมต่างวาระกัน คือ เมื่อระหว่างตั้งแต่วันที่ 13 มิถุนายน2505 ถึง 24 ตุลาคม 2505 เวลากลางวันและกลางคืนจำเลยได้ลักปากกาหมึกซึม ดินสอ และนาฬิกา รวม 49 รายการ รวมราคา 20,050 บาท ซึ่งอยู่ในความดูแลรักษาและรับผิดชอบของนายกะงี่นางดาวศิริ และเทศบาลนครเชียงใหม่ซึ่งเป็นนายจ้างของจำเลยไปในการลักทรัพย์ดังกล่าวจำเลยลักไปครั้งละ 1 และ 2 รายการ ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335, 91 และให้ใช้ราคาทรัพย์ที่ยังไม่ได้คืน
จำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้อง
ศาลชั้นต้นสอบโจทก์ว่า ตามฟ้องโจทก์ว่าจำเลยทำผิดต่างกรรมต่างวาระกันนั้น ตามทางสอบสวนได้ความว่า จำเลยลักทรัพย์ไปต่างกรรมต่างวาระกันสักกี่ครั้ง โจทก์แถลงว่าตามทางสอบสวนได้ความว่าจำเลยลักทรัพย์รายนี้ไปรวม 40 ครั้ง ศาลสอบจำเลย จำเลยแถลงรับว่าลักทรัพย์รายนี้ไปรวม 40 ครั้งจริง
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 335 จำเลยลักทรัพย์รวม 40 ครั้ง ทุกครั้งเป็นความผิดมีโทษเสมอกัน ไม่มีกระทงโทษหนักที่สุดต้องระวางโทษทุกกระทงความผิดกระทงละ 6 เดือน รวม 40 กระทงตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 เป็นโทษจำคุก 20 ปี รับ ลดกึ่ง คงจำคุก 10 ปี กับให้จำเลยคืนหรือใช้ราคาทรัพย์
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ที่ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยเรียงกระทงนั้นเป็นโทษหนักไป แม้โทษทั้ง 40 กระทงจะหนักเท่ากัน ศาลย่อมใช้ดุลพินิจลงโทษจำเลยกระทงเดียวได้พิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยกระทงเดียวคงจำคุก 5 ปี ลดโทษให้ 1 ใน 5 คงจำคุก 4 ปี
โจทก์จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า
1. ที่โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยทุกกรรมเรียงกระทงลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น เห็นว่า การที่ศาลชั้นต้นสอบถามโจทก์จำเลยและโจทก์จำเลยแถลงว่าจำเลยลักทรัพย์รายนี้ไปรวม 40 ครั้งนั้นเป็นการสอบถามนอกฟ้อง แม้จำเลยจะแถลงรับเช่นนั้น ก็ลงโทษจำเลยทุกกรรมเรียงกระทงรวม 40 กระทงมิได้ เพราะฟ้องมิได้บรรยายไว้ดังคำแถลงของโจทก์ ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยกระทงเดียวจึงชอบแล้ว
2. ที่จำเลยฎีกาว่าฟ้องเคลือบคลุม โดยอ้างเหตุว่าโจทก์มิได้ระบุให้ชัดเจนว่าที่จำเลยลักทรัพย์ 49 รายการ และลักไปครั้งละ 1และ 2 รายการนั้น รวมทั้งหมดกี่ครั้ง ครั้งไหนกี่รายการ และครั้งไหนลักอะไร นั้น เห็นว่าฟ้องของโจทก์เพียงแต่มิได้ระบุว่าจำเลยลักทรัพย์รายนี้ไปรวมกี่ครั้งเท่านั้น ซึ่งศาลฎีกาก็ได้วินิจฉัยให้เป็นคุณแก่จำเลยแล้ว ทั้งจำเลยเข้าใจข้อกล่าวหาได้ดี และมิได้หลงต่อสู้ ฟ้องของโจทก์จึงมิใช่เป็นฟ้องเคลือบคลุม
พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ลดโทษให้กึ่งหนึ่ง คงจำคุกสองปีหกเดือน